Αναζητείται μια στάλα φιλότιμου και λίγος εγωισμός σε έναν Παναθηναϊκό που απέτυχε

Απόγευμα Κυριακής 2 Απριλίου 2023, λίγο πριν την έναρξη της 2ης αγωνιστικής των playoffs της σεζόν 2022/23 ο Παναθηναϊκός ήταν πρώτος στη συνολική βαθμολογία, στο +2 απ’ την ΑΕΚ (62-60) κι ετοιμαζόταν να υποδεχθεί στη Λεωφόρο τον Βόλο, όντας διεκδικητής του τίτλου μέχρι την προτελευταία αγωνιστική και το περίφημο ματς του Covid. Εκεί όπου οι «πράσινοι» εξαναγκάστηκαν να δώσουν στο Φάληρο κόντρα στον Ολυμπιακό το πλέον καθοριστικό παιχνίδι της σεζόν έχοντας 17 κρούσματα.

Απόγευμα Κυριακής 31 Μαρτίου 2024, λίγο πριν το ματς με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο στη 2η αγωνιστική των περσινών playoffs, το «τριφύλλι» προερχόταν από σπουδαίο διπλό στο Φάληρο (3-1), με 59 βαθμούς ήταν στο -3 απ’ την ΑΕΚ (62β.) και στο -1 απ’ τον ΠΑΟΚ (60β.) και ήταν ακόμη διεκδικητής του τίτλου, έχοντας περάσει και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας.

Αύριο το βράδυ (6/4, 21:30), ο αποκλεισμένος εδώ και καιρό απ' το Κύπελλο Παναθηναϊκός θα «μπει» στην εφετινή 2η αγωνιστική των playoffs και στο παιχνίδι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, όντας στο -13 απ’ την κορυφή (και τον Ολυμπιακό που ετοιμάζεται για την... στέψη) και στο -3 απ’ την ομάδα του Ματίας Αλμέιδα. Έχοντας μπροστά του μία απ’ τις λιγοστές ευκαιρίες που του έχουν απομείνει για να προλάβει τουλάχιστον να σώσει οτιδήποτε κι αν... σώζεται με το να πάρει μίνιμουμ το «εισιτήριο» για τα προκριματικά του επόμενου Champions League.

Οι παραπάνω 222 λέξεις τα λένε όλα... Για το που βρισκόταν και τι διεκδικούσε ο Παναθηναϊκός την προηγούμενη διετία και που είναι σήμερα και τι κυνηγάει, έχοντας κάνει όχι ένα και δύο, αλλά... 13 βήματα πίσω. Σε μία χρονιά που ξεκίνησε θεόστραβα στις εγχώριες διοργανώσεις και τους τελευταίους τρεις μήνες παρά κάτι, εξελίχθηκε εφιαλτικά για το «τριφύλλι».

Σε μία χρονιά που έγινε η μεγαλύτερη οικονομική επένδυση μετά τη διετία της πολυμετοχικότητας, αλλά οικοδομήθηκε τόσο λάθος το περασμένο καλοκαίρι, επιβεβαιώνοντας πως τα (πολλά) λεφτά δεν αρκούν για να «αγοραστεί» η ευτυχία, όταν έχεις πάψει να λειτουργείς ποδοσφαιρικά. Κι όταν έχεις... κλωτσήσει σαν οργανισμός κάθε έννοια συνέπειας, συνέχειας και σταθερότητας με 4 αλλαγές προπονητή μέσα σε 11 μήνες, επειδή ο άνθρωπος που σε «άλλαξε» και σε βοήθησε να επιστρέψεις πολύ πιο κοντά στα κανονικά «κυβικά» του, κρίθηκε πως είχε πιάσει «ταβάνι» (θου Κύριε φυλακή τω στόματί μου...).

Είναι τεράστια η διαφορά του «2» και του «4»

Το παρελθόν καλώς ή κακώς (μόνο κακώς εδώ που τα λέμε...) δεν μπορεί να αλλάξει. Το ζητούμενο πλέον για τον Παναθηναϊκό του -13, είναι το πως θα μπορέσει να (ξανα)φτιάξει βήμα με το βήμα το μέλλον του.
Κι αυτό, όσο ψυχοφθόρο ή αδιάφορο κι αν φαντάζει κι ακούγεται για τον κόσμο της ομάδας (με όλα τα δίκια της γης μαζί του), περνάει -και- μέσα απ’ τη διαδικασία των εφετινών playoffs.

Είναι τεράστια η διαφορά στο να τερματίσει ο Παναθηναϊκός τουλάχιστον δεύτερος, να ξεκινήσει απ’ τον β’ προκριματικό του Champions League στα τέλη Ιουλίου, έχοντας δύο «κανονάκια» για να φτάσει έως τη League Phase ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Κι εντελώς διαφορετικό να ολοκληρώσει απολύτως καταστροφικά τη σεζόν του με την 4η θέση, που θα τον φέρει σε θέση εκκίνησης στις ίδιες ημερομηνίες, αλλά στο Conference League και με μηδενική δυνατότητα «λάθους» κι αποκλεισμού μέσα από τρεις προκριματικές σειρές.

Κι όσο κι αν αυτό, τούτη την ώρα μέσα στο συνολικό εκνευρισμό για τη σεζόν που ολοκληρώνεται, είναι ίσως το τελευταίο που απασχολεί τον κόσμο της ομάδας, όταν έρθει το καλοκαίρι το κλαμπ θα το βρει μπροστά του, είτε το «καλό», είτε το «κακό» σενάριο. Και θα επηρεάσει και τον τρόπο με τον οποίο θα εκκινήσει η επόμενη σεζόν του.

Να αισθανθούν την «ευθύνη» της στιγμής

Σ’ όλη αυτή τη συνθήκη, αναζητείται πλέον μία στάλα φιλότιμου και λίγος εγωισμός από έναν Παναθηναϊκό ο οποίος απέτυχε στους βασικούς στόχους του.
Δύο λέξεις που δεν κατέθεσε (ούτε) στο Φάληρο την περασμένη Κυριακή (30/3), πέρα απ’ την προσπάθεια 2-3 παικτών του, αλλά πρέπει, οφείλει, επιβάλλεται (προσθέστε όποιο άλλο ρήμα θέλετε) να τα ξαναβρεί έστω τώρα, έστω στο φινάλε αυτής της μαρτυρικής χρονιάς, ξεκινώντας απ’ το αυριανό (6/4, 21:30) καθοριστικό ματς με την ΑΕΚ.
Οι «δικαιολογίες» έχουν στερέψει προ πολλού... Ας αισθανθούν πλέον όλοι, έστω και καθυστερημένα, την ευθύνη και τη σημασία της στιγμής κι ας προσπαθήσουν να κλείσουν τη σεζόν με έναν όσο το δυνατόν πιο «κανονικό» τρόπο. Ας ξαναδώσουν ένα κίνητρο στον κόσμο να δει και να περιμένει κάτι, να ελπίζει σε κάτι καλύτερο, εφόσον βεβαίως αρχίσει το κλαμπ να λειτουργεί ξανά ποδοσφαιρικά.
Όχι για να «χρυσωθεί το χάπι» -οι περισσότεροι «πράσινοι» άλλωστε, έχουν ήδη «ζυγιστεί» και «μετρηθεί»- αλλά για να μην... ναρκοθετηθεί από φέτος και η επόμενη χρονιά. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα, χωρίς άλλα πολλά...