Ανήμπορη μοιάζει, καταδικασμένη είναι

4η ήττα σε 5 ματς από τον Ολυμπιακό φέτος. Δεν έχασε (κέρδισε) η ΑΕΚτο μόνο αδιάφορο παιχνίδι με τον νέο Πρωταθλητή, την πιο σταθερή ομάδα φέτος στην Ελλάδα. Από το Big 4 ούσα η μεγαλύτερη απογοήτευση σε ματς με τον «καλύτερο» στο χορτάρι. Ο Παναθηναϊκός πιο ανταγωνιστικός εμφανίστηκε στα ματς με τον μεγάλο του αντίπαλο, ο ΠΑΟΚ κέρδισε και ένα που το χρειαζόταν πολύ πριν λίγο καιρό στην Τούμπα. Η ΑΕΚ τίποτε, όσο «παίζονται» βαθμοί.

Χθες βράδυ η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα, όπως σε εκείνο το 0-1 με τον Τσικίνιο στη Νέα Φιλαδέλφεια, αμέσως μετά το ντροπιαστικό 6-0 στο Καραϊσκάκη, άλλαξε ξανά. Ματιά, νοοτροπία, αγωνιστικό σχέδιο. Έφτανε; Όχι. Για να μην χάσει, όχι. Για αυτό κατέβηκε στο Φάληρο και προφανώς απέτυχε. Τη μία (μεγάλη) ευκαιρία που έφτιαξε στο 0-0 την πέταξε στα σκουπίδια, αλλά και γκολ να έβαζε ο Μάνταλος δεν ξέρω πως θα συμπεριφερόταν η ΑΕΚ στην (αναμενόμενη) αντίδραση του Ολυμπιακού. Όπως έκανε ή δεν έκανε και μετά το 1-0 του Ελ Κααμπί, ενώ «καιγόταν» έστω για το «Χ». Μηδέν ενέργεια, μηδέν επιθετικότητα, παθητικότητα στο 100%. Μια ομάδα που μοιάζει ανήμπορη, αλλά περισσότερο είναι καταδικασμένη.

Τρίτη σερί ήττα στα πλέι οφ είναι σοβαρό δείγμα. Για να αναλύσεις, να μελετήσεις, να φτάσεις στο συμπέρασμα ότι έφτασε στο… τέλος της αυτή η ομάδα. Και να επανέλθει μπορεί; Θα μας το απαντήσουν τα δύο εντός έδρας παιχνίδια με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό που μπορούν να επαναφέρουν την ΑΕΚ στη 2η θέση, κοντά στον τελευταίο εναπομείναντα στόχο μίας αποτυχημένης χρονιάς. Δεν έχω πολλές ελπίδες, αλλά το ποδόσφαιρο πάντα σου προσφέρει και πράγματα που δεν περιμένεις. Η φετινή η χρονιά τα προσφέρει από την… ανάποδη. Ίσως τώρα στο φινάλε, να της δώσει έστω «κάτι».

Η «ΑΕΚ του Αλμέιδα» που γνωρίζαμε και θαυμάσαμε έχει τελειώσει. Οριστικά και αμετάκλητα.

Μπήκε οριστικά στο Μουσείο της ΑΕΚ

Η «ΑΕΚ του Αλμέιδα» που γνωρίζαμε και θαυμάσαμε έχει τελειώσει. Οριστικά και αμετάκλητα. Η σεζόν του 2023 με τον εξαιρετικό ποδόσφαιρο, την ένταση, την ταχυδύναμη και την αύρα του «winner no matter what» βρίσκεται στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και στο Μουσείο της ΑΕΚ. Και ο ίδιος το αντιλαμβάνεται, το κατανοεί και αντιδρά με το συναίσθημα τις περισσότερες φορές όταν δεν πάει καλά το σχέδιο του. Προσπαθεί με κάθε… τι, να πάρει αποτέλεσμα σε αυτά τα ματς. Αλλά δεν του βγαίνει. Δεν πείθει το σχέδιο τους παίκτες, δεν υπάρχει ενέργεια, δεν υπάρχει πίστη. Πήγε για να μην χάσει στο Καραϊσκάκη και έχασε ξανά, πολύ απλά.

Γιατί το αριστερό μπακ που αποφάσισαν να μην πάρουν το περασμένο καλοκαίρι και πιο πριν, οι «πρώην» και τον Ιανουάριο οι «νέοι» (με σταθερά τον Αλμέιδα), είναι πρόβλημα που δεν λύνεται, δεν μακιγιάρεται σε αυτό το επίπεδο. Με την Καλλιθέα ναι, με τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟ και τον ΠΑΟΚ όχι. Ο Γκατσίνοβιτς είναι «μέσα» σε τρεις ήττες της ΑΕΚ, σε κομβικές φάσεις που δεν έκανε αυτό που κάνει το μπακ. Το απλό, τα βασικά σε φάσεις άμυνας. Κάνει και αυτός την προσωπική του υπέρβαση και δεν έχω διάθεση να τον αναθεματίσω. Στην θέση του φορ το… χάος. Οι ιδέες/εμπνεύσεις του κόουτς δεν έχουν επιτυχία, οι παίκτες «άδειοι». Όλα πάνε λάθος και στραβά και η κατηφόρα δεν έχει τέλος. Το χειρότερο είναι ότι τώρα σε περίπτωση νέας αποτυχίας, η Νέα Φιλαδέλφεια και θα «μιλήσει» και θα ξεσπάσει.

ΥΓ: Όταν έχεις κερδίσει Πρωτάθλημα μετά από 3 χρόνια, στα 100α γενέθλια σου, μέσα στην έδρα σου, τι νοοτροπία δείχνεις να κάθεσαι να προκαλείς, να τσακώνεσαι και να χτυπάς με αντιπάλους σου;