Δεν κερδίζει μόνο, αλλά το κάνει και πειστικά

Πριν από το ξεκίνημα των Playoffs για τις θέσεις 5-8, ήταν ερωτηματικό τι Αρη θα βλέπαμε μετά την απώλεια του βασικού στόχου που ήταν η είσοδος στην τετράδα. Για μια ομάδα, γεμάτη σκαμπανεβάσματα σε όλη τη σεζόν, κανείς δεν ήξερε, πως θα αντιδράσει το φετινό ετερόκλητο γκρουπ. Για τον κόσμο το… ξενέρωμα ήταν δεδομένο, και αποτυπώθηκε απο τη σχετικά χαμηλή προσέλευση. 

Τα δυο πρώτα παιχνίδια της διαδικασίας αυτής μας έλυσαν γρήγορα τις όποιες απορίες. Ο Αρης εμφανίζεται σοβαρός, συγκεντρωμένος, προσηλωμένος στον τελευταίο στόχο που του απέμεινε και με διάθεση να το διασκεδάσει κιόλας. Ίσως να πείσει τον κόσμο να επιστρέψει στο γήπεδο. Στα δικά μου μάτια αυτό ήταν και το μεγάλο κέρδος της νίκης επί του ΟΦΗ, πέρα από το προφανές, ότι έφερε ακόμη πιο κοντά τον στόχο του. 

Οτι έπαιξε καλό ποδόσφαιρο. Χορταστικό. Με συνδυασμούς, αυτοματισμούς, καλή και υπομονετική ανάπτυξη, στημένα δουλεμένα στην προπόνηση και στοιχεία στο παιχνίδι του που φανερώνουν τη δουλειά του προπονητή και την ποιότητα που υπάρχει στο ρόστερ. Σημαντικό ότι το έκανε απέναντι σε μια ομάδα που για ένα μεγάλο διάστημα αμυνόταν απο το μεσαίο μπλοκ και πίσω. Οι δυο ακραίοι μπακ του ήταν συνεχώς στην επίθεση, ο Σιφουέντες έδινε τον ρυθμό στη μεσαία γραμμή με την στιβαρή παρουσία του, ο Νταρίντα έτρεχε πάνω-κάτω (αλλά αυτό δεν αποτελεί είδηση) και ο Μορόν εκτός απο το να σκοράρει, ήταν και συμμετοχικός. Είδαμε ακόμη και τον Σαβέριο να κάνει επιτέλους ένα δεύτερο συνεχόμενο καλό ματς. 

Το 2-0 φαντάζει φτωχό μπροστά στον αριθμό των φάσεων που έφτιαξε το γκρουπ του Ουζουνίδη. Ενα διπλάσιο σκορ θα ήταν πιο αντιπροσωπευτικό. Ας όψεται ο εξαιρετικός τερματοφύλακας Ναούμοφ που… μπήκε στα γάντια του Χριστογιώργου και η επιπολαιότητα στην τελική ενέργεια. Ο Αρης έφθανε εύκολα στην περιοχή, είτε από τα άκρα, είτε από τον άξονα ή με αυτές τις καταπληκτικές διαγώνιες μπαλιές στην πλάτη των μπακ του ΟΦΗ, κυρίως από τον εξαιρετικό Σιφουέντες. 

Η εξάρτηση από τον Μορόν

Δυστυχώς όμως, ο φετινός Αρης είναι απόλυτα εξαρτημένος στο σκοράρισμα από τον Μορόν. Την ευχέρεια του Ισπανού στο κομμάτι αυτό την γνωρίζαμε από πέρσι όμως. Συμπαραστάτες δεν βρίσκει. Χθες τόσο ο Σπίκιτς, όσο και οι Σαβέριο και Νταρίντα τις είχαν τις ευκαιρίες τους να σκοράρουν, αλλά τις σπατάλησαν με επιπόλαια τελειώματα. Αυτός ήταν και ο λόγος που μετά το 1-0 και αφού ακυρώθηκε για αδιευκρίνιστο λόγο του γκολ του Μεντίλ, ένα άγχος υπήρχε το οποίο όμως δεν εκμεταλλεύτηκε ο ΟΦΗ. Το έδιωξε στο τέλος ο άνθρωπος-γκολ που όταν αυτός σκοράρει, ο Αρης συνήθως κερδίζει. 

Μετά τη χθεσινή νίκη, ο Αρης έβγαλε εκτός διεκδίκησης της 5ης θέσης τον ΟΦΗ με τη διαφορά πλέον στους 9 βαθμούς. Και θα περιμένει το ματς του Ατρόμητου με τον Αστέρα τη Δευτέρα για να δει με πόσους βαθμούς διαφορά θα υποδεχθεί την άλλη αγωνιστική την ομάδα των δυτικών προαστείων και τι θα χρειάζεται για να… αγκαλιάσει την 5η θέση, ώστε να αφοσιωθεί στο πλάνο για την επόμενη σεζόν.

Θέλω να σταθώ λίγο και στις δηλώσεις του Ουζουνίδη. Οταν μιλάει ο έλληνας τεχνικός… πάντα δίνει τροφή για σκέψη, αφού δεν φοβάται να μιλήσει ακόμη και για θέματα που απέχουν πολύ από τη λογική των δημόσιων σχέσεων. Σαν αυτό που είπε για την αδικία να παίζει ο ΟΦΗ Σάββατο και ο Αστέρας Δευτέρα, ενώ αμφότεροι αγωνίστηκαν την Τετάρτη.

Η που δεν δίστασε να θίξει τη χρησιμποίηση του… φευγάτου πριν από λίγους μήνες Πάρντο και τον παραγκωνισμένο Ζουλ του οποίου έπλεξε το εγκώμιο.