Η άθλια εικόνα στο Φάληρο «φύτεψε» σπόρο αμφισβήτησης (και) για τον Ρουί Βιτόρια
Ακόμα και για τον μόνιμα «εύθραυστο» Παναθηναϊκό -στοιχείο που έχει «ποτίσει» στα ενδότερα της ομάδας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, ήτοι στη μετά-Γιοβάνοβιτς εποχή- η εικόνα του στο ντέρμπι της Κυριακής (30/3) με τον Ολυμπιακό ήταν κάτι παραπάνω από άθλια και σοκαριστική...
Όχι μόνο αγωνιστικά, σε επίπεδο τακτικής προσέγγισης κι αγωνιστικού πλάνου ή οτιδήποτε άλλου αμιγώς ποδοσφαιρικού, αλλά πάνω απ’ όλα σε επίπεδο στρεβλής νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Που αγγίζουν το όριο της... αδιαφορίας.
Διότι αυτή είναι η Νο1 «πληγή» των «πράσινων» την εφετινή σεζόν σε όλα τα επίπεδα. Η νοοτροπία του «δεν έγινε και κάτι», η έλλειψη φλόγας και κινήτρου η οποία ξεκινάει απ’ τα υψηλότερα κλιμάκια και φτάνει ως τον τελευταίο του ποδοσφαιρικού τμήματος. Γιατί όλος ο Παναθηναϊκός έμαθε στη «δικαιολογία» ή ακόμη χειρότερα έμαθε να συμβιβάζεται σε αυτή.
Κι αντί να βρεθούν ή να αναλυθούν εις βάθος οι αιτίες και τα «γιατί», τα πάντα σκεπάζονται σ’ όλη αυτή τη διαδρομή κάτω απ’ το πρίσμα του «επόμενου ματς» και της συνολικής (κι ανεπίτρεπτης) χαλαρότητας. Οι περισσότεροι -πρώτοι οι ίδιοι οι παίκτες-μένουν στο «απυρόβλητο», οι στόχοι χάνονται ο ένας πίσω απ’ τον άλλο και μαζί τους εξαντλείται και η υπομονή όλων.
Και πάνω απ’ όλα του κόσμου, που στη πλειοψηφία του έχει μπει πλέον στη διαδικασία του «...έχω πάψει να ασχολούμαι», για να μην ρισκάρει την ψυχική ηρεμία του και την υγεία του.
Εκεί είναι η μεγάλη ευθύνη του
Πέρα λοιπόν απ’ το αν έπραξε σωστά ή όχι ο Ρουί Βιτόρια με την απόφαση για αλλαγή σχηματισμού κι επιλογή αυτού του 3-4-1-2 στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό -κάτι που επί της ουσίας ποδοσφαιρικά δεν το... μάθαμε ποτέ, διότι το όποιο πλάνο έγινε... χαρτοπόλεμος στο 47ο δευτερόλεπτο του clasico- αν κάτι «βαραίνει» περισσότερο τον Πορτογάλο τεχνικό, είναι η αδυναμία που δείχνει (αποδεδειγμένα πλέον) να «ξεριζώσει» αυτή τη σαθρή νοοτροπία και τις χαλαρές συμπεριφορές μέσα στα αποδυτήριά του.
Να δώσει κίνητρα και να βάλει στο μυαλό των παικτών του τα σωστά μηνύματα και να παρουσιάσει μία ομάδα πνευματικά έτοιμη για να διαχειριστεί τις συνθήκες που έχει κάθε φορά μπροστά της. Να εμπνεύσει με δύο λόγια, να φτιάξει κάτι το οποίο θα είναι «μπετόν αρμέ» μπροστά σε κάθε στόχο και δεν θα φοβάται την σκιά της και την ευθύνη της.
Μία ομάδα που θα έπρεπε να...
Που θα μπαίνει με τη σωστή νοοτροπία στη ρεβάνς του «Αρτέμιο Φράνκι» για να υπερασπιστεί τα κεκτημένα του πρώτου αγώνα και δεν θα πίνει... θάλασσα στο πρώτο 20λεπτο, καλούμενη μετά να κάνει ταχυδακτυλουργικά για να «επιστρέψει» στο ματς και στη διεκδίκηση της πρόκρισης.
Που θα πηγαίνει στο Φάληρο για να διεκδικήσει την πρόκριση και δεν θα βγάζει τέτοια παθητικότητα και φόβο ανάληψης της ευθύνης. Που θα παίζει με παίκτη παραπάνω για ένα ημίχρονο και δεν θα συμβιβάζεται με την ισοπαλία και με λογικές και νοοτροπίες τύπου «...καλά που δεν πάθαμε και τίποτα».
Που θα μπορέσει να λειτουργήσει επιτέλους (!) ομαδικά κι όχι με το ατομικό ένστικτο ή τον εγωισμό και τη διάθεση... αποδείξεων του καθενός.
Γιατί «καίγεται» μόνιμα το... δάσος
Στο Κύπελλο ο Τζούριτσιτς πήρε πάνω του την προσπάθεια στο 90’+2’, ενώ ο Σφιντέρσκι ήταν μόνος του για να τη... φυσήξει στα δίχτυα και να κάνει το 0-1, πριν το γκολ του Μουζακίτη. Το βράδυ της Κυριακής, στο 55ο λεπτό του ντέρμπι (τέσσερα λεπτά μετά το 3-1 του Ολυμπιακού), ο Μλαντένοβιτς ήταν μόνος του, αλλά ο Ιωαννίδης προτίμησε να πάρει το σουτ από πολύ δύσκολη γωνία και με τρία σώματα μπροστά του.
«Δηλαδή αυτό είναι το πρόβλημα του Παναθηναϊκού;» θα ισχυριστεί κάποιος που θέλει να δει το δέντρο. Όχι, αλλά είναι μία απ’ τις πολλές μικρές «λεπτομέρειες» και μία απάντηση γιατί... καίγεται μόνιμα το «δάσος».
Εάν συνεχιστεί αυτή η άθλια εικόνα
Όλα αυτά βεβαίως δεν έγιναν τώρα, αποτελούν παθογένειες χρόνων στον Παναθηναϊκό, ποδοσφαιρικό «πλανήτη». Το δια ταύτα όμως είναι πως σ’ όλο αυτό δεν έχει (προσώρας) «απαντήσεις» και λύσεις ούτε ο Ρουί Βιτόρια.
Και είναι αλήθεια πως η άθλια κι αποκαρδιωτική εικόνα που έβγαλε ο Παναθηναϊκό στο ντέρμπι του Φαλήρου «φύτεψε» για πρώτη φορά τόσο έντονα σπόρο αμφισβήτησης (και) για τον Πορτογάλο τεχνικό.
Η διάθεση που υπήρχε απ’ την πλευρά της διοίκησης, εν προκειμένω απ’ τον ίδιο τον Γιάννη Αλαφούζο -και είχε μεταφερθεί και προς τον 54χρονο τεχνικό- ήταν να συνεχιστεί η κοινή πορεία τους και την επόμενη σεζόν. Και να αναλάβει να χτίσει απ’ την εκκίνηση της σεζόν μία «δική» του ομάδα πάνω στις δικές αρχές και τη φιλοσοφία, με όποιες αλλαγές χρειαζόταν να γίνουν. Για να σταματήσει κι αυτό το «γαϊτανάκι» με τις αλλαγές προπονητών, δεδομένου ότι ο Παναθηναϊκός έχει ήδη αλλάξει 4 προπονητές, μόλις 15 μήνες μετά τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Όσο όμως η ομάδα εξακολουθεί να βγάζει αυτή τη νοοτροπία, όσο ο ίδιος αδυνατεί να «ξεριζώσει» τις αυτές τις συμπεριφορές κι εφόσον συνεχιστεί αυτή η άθλια εικόνα και στα υπόλοιπα ματς των playoffs, τίποτε δεν θα πρέπει να αποκλειστεί. Διότι σ’ αυτές τις επόμενες 6 εβδομάδες κρίνονται πλέον όλοι...
