Ο Εμμανουήλ Καραλής στο Athletiko: «Είμαι σε Rocky mode – Game on για τον τίτλο του κορυφαίου»

Σε έναν κόσμο που συχνά μετράει την αξία μας με αριθμούς, εκατοστά και επιδόσεις, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μας θυμίζουν πως το πιο μεγάλο άλμα είναι αυτό που κάνεις μέσα στην ψυχή σου. Ο Εμμανουήλ Καραλής, ή αλλιώς Manolo, δεν είναι απλώς ένας «χάλκινος» Ολυμπιονίκης και ένας από τους κορυφαίους επικοντιστές όλων των εποχών παγκοσμίως, είναι ένας νέος άνθρωπος που πορεύεται με αυθεντικότητα, χαμόγελο και αλήθεια. Μετά από μια εντυπωσιακή χειμερινή σεζόν, ένα παγκόσμιο μετάλλιο, ένα χρυσό στο ευρωπαϊκό, ένα τεράστιο πανελλήνιο ρεκόρ και την προαναγγελία της κυκλοφορίας του πρώτου του βιβλίου, ο Manolo μας μίλησε από τη Νότια Αφρική, όπου έκανε μέρος της προετοιμασίας του με στόχο νέες «κορυφές» στον ανοιχτό στίβο.

Από τα παιδικά ταξίδια με τη μαμά Σάρα και τη μουσική του Κώστα Χατζή, μέχρι τις τρεις προπονήσεις την ημέρα στο υψόμετρο του Πότσεφστρουμ πλάι στον πατέρα και προπονητή Χάρη, ο Καραλής δεν μας διηγείται μόνο την αθλητική του πορεία αλλά μοιράζεται μαζί μας τη φιλοσοφία του, την πίστη στην οικογένεια, την αγάπη για τη ζωή και μας συμβουλεύει ότι η κάθε «μεζούρα» δεν πρέπει να μας ορίζει, αλλά πρέπει να την κρατάμε εμείς στα χέρια μας. Όπως λέει κι ο ίδιος, «όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει με ζωγραφιά» κι ο Manolo ξέρει καλύτερα από τον καθένα πώς είναι να πετάς ψηλά.

Ακολουθεί η συνέντευξη του Μανόλο Καραλή:

Manolo καλωσόρισες! Αυτή τη στιγμή είσαι στη Νότια Αφρική για προετοιμασία για τον ανοιχτό. Σωστά;

«Καλώς σας βρήκα! Ναι, είμαι στη Νότια Αφρική. Μετά από μια πολύ μεγάλη χειμερινή σεζόν και μιάμιση εβδομάδα διακοπές μετά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού, είμαι έτοιμος να αγωνιστώ ξανά και να επιστρέψω στις μεγάλες επιδόσεις και να αγωνιστώ στους μεγάλους αγώνες».

Είμαι σε Rocky mode και μου αρέσει πάρα πολύ!

Πως είναι αυτή τη στιγμή η ζωή σου; Γιατί απ’ όσο ξέρω δεν μένεις πολύ καιρό στην Ελλάδα. Δηλαδή είσαι συνέχεια από προετοιμασία σε προετοιμασία, αγώνες, ίσως μια βδομάδα ξεκούραση και ξανά.

«Η αλήθεια είναι αυτή. Εγώ μένω τρεις μήνες συνολικά στην Ελλάδα, κάνω πολλούς αγώνες και πάρα πολλές προετοιμασίες στο εξωτερικό. Η προπόνηση αυτή τη στιγμή είναι η πιο σκληρή από όλες. Διανύουμε την πρώτη εβδομάδα μετά τις διακοπές, οπότε μετά από την ξεκούραση ξεκινάει το σώμα να μπαίνει ξανά σε δυνατούς ρυθμούς, Κάνουμε τρεις προπονήσεις την ημέρα. Ξεκινάμε από τις 6 το πρωί μέχρι τις 7 την πρώτη προπόνηση και μετά παίρνουμε το πρωινό μας. Μετά, η δεύτερη προπόνηση είναι στις 11:30-12:00 μέχρι τη 13:00, μετά μεσημεριανό. Μετά έχουμε την τρίτη προπόνηση που είναι από τις 16:00 μέχρι τις 18:00 και μετά δεν έχεις ενέργεια να κάνεις τίποτα και την επόμενη μέρα ξανά το ίδιο. Οπότε αυτή είναι η ζωή μου. Είμαι σε Rocky mode και μου αρέσει πάρα πολύ».

Να ρωτήσω, μεταξύ 6 και 7 το πρωί τι ακριβώς κάνετε;

«Ξεκινάμε να κάνουμε ένα muscle activation, σαν να ξυπνάει το σώμα. Πηγαίνουμε στο γυμναστήριο, κάνουμε και πολλά μηχανήματα, κάνουμε πολύ ποδήλατο. Εξαρτάται τι απ’ όλα έχει αυτή η εβδομάδα. Αλλά συνήθως κάνουμε πολλές ασκήσεις και πολύ αερόβιο γιατί είμαστε και σε υψόμετρο, οπότε θέλουμε να ανοίξουν τα πνευμόνια μας όσο περισσότερο γίνεται».

Αν δεν κάνω λάθος, είσαι στο Πότσεφστρουμ, το οποίο είναι πολύ γνωστό κέντρο προετοιμασίας για πάρα πολλούς αθλητές στίβου παγκοσμίως.

«Ναι ακριβώς. Είναι πάρα πολλοί οι αθλητές εδώ που είμαστε στο προπονητικό κέντρο, γύρω στους 100. Ανάμεσά τους και αρκετοί Ολυμπιονίκες όπως ο Τσόπρα (σ.σ. χρυσός Ολυμπιονίκης του ακοντισμού στο Τόκιο) και άλλοι πολλοί. Με πολλούς από αυτούς είμαστε μαζί και στους αγώνες, αλλά τώρα επειδή κάνουμε προπόνηση στον ίδιο χώρο έχουμε και περισσότερο χρόνο να μιλήσουμε και να συζητήσουμε. Είναι πάρα πολύ όμορφο να υπάρχει ένα κέντρο που να πηγαίνουν οι καλύτεροι αθλητές του κόσμου και να κάνουν προπονήσεις όλοι μαζί».

Πως είναι να είσαι ανάμεσα σε τέτοιους αθλητές μέσα στους οποίους πλέον συγκαταλέγεσαι κι εσύ;

«Ναι, αυτό είναι πολύ αστείο! Είχα μια συζήτηση χθες με έναν αθλητή. Του έδειξα μια φωτογραφία μου με τον Γιουσέιν Μπολτ από όταν αγωνιζόμουν στα 16 μου και του είπα ότι όταν έβγαλα τη σέλφι μαζί του ήμουν πολύ τρομαγμένος. Μου απάντησε ότι και εκείνος την πρώτη φορά που με γνώρισε αυτό ακριβώς ένιωσε. Οπότε με έβαλε να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα, ότι δεν μπορώ να πιστέψω ακόμα ότι βρίσκομαι και εγώ ανάμεσα σε αυτούς τους αθλητές και μπορεί να υπάρχει κάποιος που να με θαυμάζει. Εγώ απλά ξέρω ότι κάνω αυτό που αγαπάω, προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ και από την πλατφόρμα που έχω αυτή τη στιγμή θέλω να στέλνω όσα περισσότερα θετικά μηνύματα μπορώ και τη θετική ενέργεια σε όλους».

Οπότε ήσουν στη θέση που ήταν κάποτε Μπολτ για σένα.

«Ναι, αυτό ακριβώς. Τρομερό».

Από τη μάχη των αιθέρων στη μάχη των best-seller

Λοιπόν, το επόμενο διάστημα, μετά τη Νότια Αφρική, έχεις και άλλη μια προετοιμασία στον Άγιο Νικόλαο, αλλά ενδιάμεσα έχεις κάτι να μας παρουσιάσεις…

«Ναι, έχω να σας παρουσιάσω το βιβλίο μου! Όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζει με ζωγραφιά. Είναι δεν είναι βιογραφία, δεν είναι βιογραφικό βιβλίο. Είναι περισσότερο βιωματικό. Είναι ένα βιβλίο όπου περνάω τα μηνύματά μου μέσα από όλη μου τη ζωή. Επειδή έχω περάσει και κάποιες δυσκολίες, αλλά πέρα από τις δυσκολίες περνάω και κάποια μηνύματα για το σχολείο, για τους καθηγητές, για τους γονείς, για τους προπονητές. Οπότε πιστεύω είναι ένα βιβλίο που λέω την αλήθεια μου και όποιος το διαβάσει θα μπορέσει να γίνει ένας καλύτερος μαθητής, ένας καλύτερος γονιός, προπονητής και πάει λέγοντας. Όποιος κλείσει αυτό το βιβλίο ή θα το κλείσει με ένα χαμόγελο ή θα το κλείσει και θα τον πιάσουν τα κλάματα. Είναι ένα πολύ όμορφο βιβλίο και σίγουρα ανυπομονώ να το διαβάσουν όλοι οι αναγνώστες».

Να πούμε οτι το βιβλίο λέγεται «Όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζει με ζωγραφιά». Μας είχες δώσει ένα sneak peak από το πρώτο σου story αμέσως μετά την κατάκτηση του μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Νανζίνγκ.

«Ναι, ακριβώς, ήταν ένα tease. Έχω σπουδάσει και μάρκετινγκ, οπότε ξέρεις, πρέπει να βγάλουμε τη δουλειά μας προς τα έξω (γέλια). αλλά ναι, όχι έπεσε. Έπαιξε πάρα πολύ όμορφα μετά από μια ονειρική σεζόν στον κλειστό που έκλεισε με ένα παγκόσμιο μετάλλιο και με ένα μεγάλο πανελλήνιο ρεκόρ. Ήταν το μόνο πράγμα που έκανα όταν τελείωσαν οι αγώνες, ήθελα να ρίξω ένα μικρό σποράκι για να καταλάβει ο κόσμο ότι κάτι έρχεται. Και όταν ήρθε το βιβλίο τους φάνηκε πολύ γνώριμο. Ταίριαξε ακριβώς».

Από τα κομμάτια που διάβασα σε συνέντευξή σου στην Κ. μου έκανε εντύπωση ένα κομμάτι που νομίζω ότι είναι και μέσα στο βιβλίο, στο οποίο λες ουσιαστικά ότι όλη σου η ζωή περιτριγυρίζεται γύρω από μια μεζούρα. Είτε αυτό έχει να κάνει με το άλμα επί κοντώ, είτε για το τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα. Παρόλα αυτά εσύ προσπαθείς να βρεις την τη δική σου ισορροπία και να την βγάλεις προς τα έξω, να επηρεάσεις και άλλους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

«Αυτό που θέλω να δείξω είναι ότι η μεζούρα μπορεί να λέει ότι θέλει. Εγώ ας πούμε έχω δυσλεξία και όταν ήμουν μικρός δεν ήμουν καλός στα μαθήματα. Ήμουν καλός σε κάτι άλλο , π.χ. στο στίβο. Πιο μετά και στον στίβο όμως κάποιοι παλιοί προπονητές μου έλεγαν ότι έχω πολλά κιλά, ότι δεν μπορώ να πηδήξω και ότι πρέπει να χάσω κιλά. Μέσα στη μεζούρα ο καθένας έβλεπε αυτό που ήθελε. Αλλά στο τέλος της ημέρας ξέρω ότι εγώ κρατάω την μεζούρα. Εγώ την τραβάω, εγώ την βάζω. Οπότε αυτό που θέλω να στείλω ως μήνυμα είναι ότι ό,τι και να πιστεύει ο καθένας για εσένα, μόνο εσύ μέσα σου ξέρεις τι νιώθεις, τι αισθάνεσαι. Είναι πολύ σημαντικό να τα έχεις καλά μέσα σου, να έχεις αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία, να έχεις θετική ενέργεια και από εκεί και πέρα ό,τι και να έρθει στο δρόμο σου δεν μπορεί να σε αλλάξει. Και σίγουρα αν δείξει και 6.05μ η μεζούρα είναι κάτι πολύ καλό (γέλια)».

Να πούμε ότι ο τίτλος του βιβλίου είναι ουσιαστικά στίχος της Σώτιας Τσώτου από το τραγούδι «Απ’ το αεροπλάνο» του Κώστα Χατζή.

«Ναι, με τον Κώστα Χατζή έχουμε πάρα πολύ καλές σχέσεις, οικογενειακές. Γνωρίζω πάρα πολύ καλά τον ίδιο, την κόρη του και όλη την ομάδα. Εννοείται. Όταν μιλήσαμε μαζί του για να πάρουμε τα δικαιώματα μας τα έδωσε με χαρά και πιστεύω και στην παρουσίαση που θα έρθει θα είναι μία πολύ όμορφη βραδιά. Θα έρθουν και πάρα πολλοί άνθρωποι να τη δουν και φεύγοντας ελπίζω να έχουν ένα πολύ μεγάλο χαμόγελο».

Και αν θυμάμαι καλά, η μαμά Σάρα είναι μεγάλη φαν.

«Η μαμά Σάρα ξεκίνησε με τον Κώστα Χατζή. Αυτή μας έβαλε να ακούμε και να παρακολουθούμε το Κώστα Χατζή και όλα τα τραγούδια του όποτε είχαμε χρόνο. Όταν ήμασταν μικροί και ταξιδεύαμε, πηγαίναμε στον Πύργο της Ηλείας, ακούγαμε τα τραγούδια του και από τότε σιγά σιγά ξεκίνησα να αγαπάω και να εκτιμάω πάρα πολύ αυτού του είδους τη μουσική. Και όταν έτυχε πριν 2-2,5 χρόνια να πάμε από κοντά στην πρώτη συναυλία, όταν έπαιξε το “Απ’ το αεροπλάνο” συγκινήθηκα. Είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό τραγούδι για μένα, οπότε, ναι, το να έχω αυτό το τραγούδι στο τίτλο του βιβλίου μου είναι είναι μεγάλη τιμή για μένα».

Aυτό που ξέρω είναι ότι πλέον ό,τι κάνω το κάνω με πολύ χαμόγελο, πολύ πάθος και με ψυχή

Θέλω να σταθώ σε ένα σημείο του ίδιου τραγουδιού. Η συνέχεια ουσιαστικά του τίτλου είναι «όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζει με ζωγραφιά κι εσύ την πήρες σοβαρά». Οπότε θέλω να σε ρωτήσω με βάση αυτό, πλέον μετά από όσα έχεις περάσει, την παίρνεις στα σοβαρά τη ζωή ή και λίγο πιο χαλαρά;

«Σίγουρα σε κάποιες στιγμές όπως στα επαγγελματικά μου τη βλέπω πολύ σοβαρά, αλλά τη ζωή μου αυτή τη στιγμή, μετά από όλα όσα έχω περάσει, τη βλέπω με ένα μεγάλο χαμόγελο. Τη βλέπω με πολλή θετική ενέργεια και με πάρα πολύ πάθος, να δίνω ό,τι μπορώ, να ζω την κάθε στιγμή. Οπότε αν αυτό λέγεται σοβαρά ή αν αυτό λέγεται χαλαρά και χαρούμενα, θα δείξει στο τέλος τι σημαίνει. Αλλά εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι πλέον ό,τι κάνω το κάνω με πολύ χαμόγελο, πολύ πάθος και με ψυχή».

Η οικογένεια στο Νο1

Και μου δίνεις πάσα να πω πως έχεις πει πάρα πολλές φορές ότι ένα μεγάλο κομμάτι της ταυτότητάς σου είναι η οικογένειά σου.

«Ακριβώς. Η οικογένειά μου είναι εκεί για μένα από την αρχή. Σίγουρα από όταν ξεκίνησα και τη συνεργασία μου με τον πατέρα μου, τον Χάρη, η καριέρα μου έχει απογειωθεί. Είναι πολύ σημαντικό και το λέω και στο βιβλίο μου. Είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό να έχει ένα παιδί μια μητέρα και έναν πατέρα. Να έχει γερό το οικογενειακό του περιβάλλον και από εκεί και πέρα, άμα ξέρεις ότι οι βάσεις σου είναι γερές, τα πάντα είναι δυνατά. Οπότε έτσι βλέπω την οικογένειά μου και έτσι προχωράω. Είναι στην ιεραρχία μου το πρώτο πράγμα και πάμε όλοι μαζί οικογενειακώς».

Να πούμε ότι ο πατέρας σου και προπονητής σου είναι ο Χάρης. Η μαμά Σάρα έχει όλη τη γενική επιστασία των πραγμάτων. Λειτουργεί ως μάνατζερ.

«Ναι, είμαστε μια οικογενειακή επιχείρηση (γέλια)».

Αυτό θα ήθελα να σε ρωτήσω πιο πολύ για την αδερφή σου, γιατί νομίζω ότι και αυτή είναι μια πολύ ιδιαίτερη σχέση, και είστε και δίδυμα.

«Εννοείται. Έκανε και αυτή παλιά στίβο, έκανε έπταθλο, ήταν δύο φορές πρωταθλήτρια στο πένταθλο όταν ήταν μικρή. Μετά όπως σταμάτησε με τον πρωταθλητισμό, ασχολήθηκε περισσότερο με τα μαθήματά της. Δουλεύει, ασχολείται με τα ναυτιλιακά και ταξιδεύει και αυτή πάρα πολύ στο εξωτερικό. Οπότε κάνει πρωταθλητισμό στη δουλειά της. Είναι ένας πάρα πολύ δυναμικός χαρακτήρας, όποτε θέλω να έχω μια συμβουλή ή να πω το οτιδήποτε, πηγαίνω στην Αγγελική, είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Μεγαλώνοντας παρατήρησα ότι παρόλο που ταξιδεύει κι αυτή και ταξιδεύω και εγώ, η σχέση μας γίνεται ακόμα πιο δυνατή. Πιστεύω ότι θα κάνει φανταστικά πράγματα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα όταν είμαστε μαζί να έχουμε να έχουμε ποιοτικές στιγμές όλοι μαζί, οικογενειακώς».

Από την αρχή της συνεργασίας μας με τον πατέρα μου ήμασταν και οι δύο πολύ ώριμοι για να ξεχωρίσουμε τους ρόλους

Έχουμε δει πολλά παραδείγματα στον αθλητισμό στα οποία οι σχέσεις προπονητών-γονιών με τους αθλητές-παιδιά τους, πολλές φορές είναι περίεργες. Είναι δύσκολο να μπουν όρια, κάπου χάνεται η μπάλα. Εσείς τα έχετε καταφέρει περίφημα να βρείτε μια πολύ ωραία ισορροπία με τον πατέρα σου, αλλά και με τη μητέρα σου. Πώς το έχετε καταφέρει αυτό;

«Αυτό είναι περισσότερο με τον πατέρα μου γιατί με αυτόν έχουμε την περισσότερη τριβή και στους αγώνες και στις προπονήσεις. Ταξιδεύουμε μαζί, είμαστε μαζί στις επιτυχίες, είμαστε μαζί στις αποτυχίες, είμαστε συνέχεια μαζί. Ξεκινώντας είχαμε βάλει τους όρους μας ότι όταν είμαστε στο στάδιο θα είναι ο προπονητής μου, και όταν φεύγουμε από το στάδιο και μετά στο σπίτι θα είναι ο πατέρας μου. Από την αρχή της συνεργασίας μας ήμασταν και οι δύο πολύ ώριμοι για να το ξεχωρίσουμε. Στη συνέχεια με έμαθε και ως αθλητή πλέον ο πατέρας μου, γιατί με ήξερε μόνο σαν γιο του, και έπρεπε να με μάθει σαν αθλητή. Στην αρχή ήταν μια δύσκολη διαδικασία, αλλά με τον καιρό το βρήκαμε και σίγουρα βοήθησε πάρα πολύ η συνεργασία μας με τον Γιώργο τον Πομάσκι και τον Μαρτσίν τον Στσεπάνσκι με τους οποίους συνεργαζόμαστε και έχουμε φτιάξει αυτό το προπονητικό τρίπτυχο-φωτιά. Οπότε, έχει πάει πάρα πολύ καλά. Ο καθένας ξέρει τη δουλειά του, έχουμε όλοι βρει τις ισορροπίες μας και για όλους μας ο κοινός στόχος είναι να πηδήξω όσο πιο ψηλά μπορώ. Οπότε με αυτό σαν γνώμονα προχωράμε. Πηγαίνουμε καλά, έχουμε ένα στόχο και ελπίζουμε να πραγματοποιήσουμε τους στόχους που έχουμε βάλει για την σεζόν του ανοιχτού».

Επειδή ο πολύς κόσμος δεν το ξέρει, το επί κοντώ που έχει πάρα πολλά διαφορετικά κομμάτια, χρειάζεται πολλές φορές και διαφορετική αντιμετώπιση από κάποιον σχετικό με αυτά.

«Με τον Γιώργο Πομάσκι κάνουμε περισσότερο το κομμάτι της φόρας, δουλεύουμε πολύ την ταχύτητά μας. Με έχει βοηθήσει και πάρα πολύ που κάνω προπόνηση και με τον Μίλτο (σ.σ. Τεντόγου), με τραβάει πάρα πολύ. Με το Μαρτσίν κάνουμε κάνουμε το τεχνικό μας κομμάτι μαζί και με τον Πιοτρ Λίσεκ που είναι ένας τεράστιος αθλητής με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στο άλμα επί κοντώ. Ο Χάρης είναι ο μαέστρος όλης αυτής της διαδικασίας και έχει αναλάβει το κομμάτι της ενδυνάμωσής μου. Οπότε ο καθένας έχει έχει το ρόλο του και, όπως είπα, ξέρουμε τι θέλουμε να πετύχουμε και μέχρι στιγμής έχει πάει πάρα πολύ καλά όλο αυτό».

Grand Slam Track Vs Diamond League

Ας πάμε κάπου αλλού, θέλω να σε ρωτήσω για το μεγάλο debate που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο άθλημα του στίβου, τη διάσταση ερασιτεχνικού και επαγγελματικού. Βλέπουμε τώρα ότι υπάρχει το Grand Slam Track του Μάικλ Τζόνσον που έρχεται να προσφέρει κάτι διαφορετικό από ότι είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα με το Diamond League. Και θέλω να σε ρωτήσω, πότε ένιωσες εσύ ότι από ερασιτέχνης αθλητής έγινες επαγγελματίας; Πότε έγινε το κλικ;

«Από τα 16 μου ξεκίνησα να πηγαίνω στο εξωτερικό. Είχα κάνει και παγκόσμιο ρεκόρ παίδων. Τότε έκανα και το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο με εταιρία, οπότε από από μικρός είχα μπει σε αυτή τη διαδικασία. Είχα μπει στο παιχνίδι, αλλά τώρα αυτό που βλέπουμε είναι ότι με το Grand Slam Track και το Diamond League ανεβάζει τις τιμές του. Δηλαδή μπαίνουν χρήματα στο στίβο και είναι πάρα πολύ σημαντικό. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι όσο μεγαλύτερο exposure γίνεται, μπαίνουν νέα παιδιά στο μάρκετινγκ. Ο κόσμος πρέπει σιγά-σιγά να παρακολουθεί στίβο, οπότε πιστεύω ότι όλο αυτό που γίνεται είναι πάρα πολύ καλό για το άθλημα. Είναι καλό που έχει βγει ένας ανταγωνιστής του Diamond League, διότι έτσι προσπαθούν να βγάλουν και οι δύο το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή ίσως βγει και μια άλλη λίγκα που έχω ακούσει, στις αραβικές χώρες. Δεν ξέρω τι ισχύει, αλλά σίγουρα θα υπάρχει μια καινούργια λίγκα που θα ανταγωνιστεί τα άλλα σε όλο αυτό που ονομάζεται στίβος. Οπότε αυτό είναι πάρα πολύ καλό, γιατί στο τέλος της ημέρας αυτοί που θα κερδίσουν θα είναι οι αθλητές, άρα είναι πολύ καλό για το μέλλον του αθλητισμού».

Αυτό που χρειαζόμαστε στον στίβο είναι όσο μεγαλύτερο exposure γίνεται

Βέβαια πρέπει να πούμε ότι δεν είναι ακριβώς συγκρίσιμο ακόμα με το Diamond League, γιατί ακόμα δεν υπάρχουν στο Grand Slam Track όλα τα αγωνίσματα, π.χ. τα άλματα...

«Ναι, η αλήθεια είναι αυτή. Υπάρχουν και πάρα πολλοί αθλητές του field (σ.σ. track and field) που έχουν δηλώσει τη δυσαρέσκειά τους που δεν υπάρχουν τα άλματα και οι ρίψεις στο Grand Slam Track αλλά, αφού ξεκίνησε κάτι, πιστεύω ότι είναι καλό. Έχω ακούσει ότι μπορεί να κάνει και κάτι ξεχωριστό, ότι ίσως προσθέσουν και το επί κοντώ. Οπότε αφού ξεκίνησε μια διαδικασία πιστεύω ότι μόνο σε καλό θα βγει. Ας ξεκινήσουμε με τα σπριντ, και μπορεί σιγά σιγά να δημιουργηθεί μια νέα λίγκα ή να συμπεριληφθούν και τα υπόλοιπα αγωνίσματα σε αυτό. Πιστεύω όμως ότι είναι πάρα πολύ καλό για το στίβο».

Σε απόλυτη... influencer era

Σίγουρα νομίζω ότι μπορείς να το κρίνεις και καλύτερα γιατί έχει σπουδάσει και ο ίδιος μάρκετινγκ και νομίζω ότι αυτό το βλέπουμε σε πολλές εκφάνσεις της ζωής σου. Νομίζω από το 22 και μετά, έχεις λανσάρει τη δική σου σειρά ρούχων, έχεις ανοίξει τον δικό σου wine bar και τώρα το βιβλίο. Τι σημαίνουν όλα αυτά για σένα;

«Έχω κάνει πολλά πράγματα! Είμαι ένας πολύ δημιουργικός άνθρωπος. Ήταν και πάρα πολύ δύσκολη διαδικασία να σπουδάσω μάρκετινγκ, μάλλον να σπουδάσω γενικότερα, παράλληλα με τον πρωταθλητισμό. Αλλά είμαι ένας άνθρωπος που θέλω να κάνω συνέχεια πράγματα, θέλω να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να κάνω και άλλα πλην του επί κοντώ. Ακόμα ψάχνομαι, διαβάζω, προσπαθώ να μάθω και άλλα πράγματα. Εννοείται ότι ο πυρήνας μου είναι ο πρωταθλητισμός, ξέρω ποια είναι η βάση μου. Ξέρω ότι όλα κυλούν γύρω από αυτό. Αλλά γιατί να μην προσπαθήσω και εγώ να κάνω κάτι διαφορετικό και να φτιάξω κάτι για το μέλλον; Γιατί όταν κάποια στιγμή τελειώσει η καριέρα μου, θα ήθελα να έχω να έχω δημιουργήσει κάτι. Πιστεύω ότι και αυτό με κάνει και να ξεχνιέμαι, είναι το αγχολυτικό μου από τον πρωταθλητισμό. Οπότε όταν δίνω ενέργεια και σε κάτι άλλο, επιστρέφω στο επί κοντώ με μεγάλη αφοσίωση, δίνω το 100%».

Και πάμε στο κεφάλαιο social media. Έχεις γίνει ένας Ιnstagram και Tiktok σταρ! Και χαίρομαι πάρα πολύ που βλέπω και την παγκόσμια ομοσπονδία π.χ., που έχει ένα πολύ δυνατό social media team, να το «εκμεταλλεύεται» αυτό. Πως πάει η ζωή στα social;

«Είμαι εύκολος, είμαι πολύ marketable, όπως λένε. Σίγουρα βοηθάνε πάρα πολύ οι επιδόσεις που έχω κάνει, δηλαδή τα social media μου έχουν εκτοξευθεί από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μετά, έχω 1,2 εκατομμύρια στο Tiktok, σχεδόν μισό εκατομμύριο στο Instagram, μου πάει πάρα πολύ το μάρκετινγκ. από μικρός το αγαπούσα πάρα πολύ το μάρκετινγκ και μου άρεσε πάρα πολύ η ιδέα να φτιάξω το brand μου όσο πιο εύκολα, ανώδυνα και έξυπνα μπορώ. Οπότε έχω κάνει μια πολύ καλή δουλειά πιστεύω, τα νούμερα ανεβαίνουν. Σίγουρα είναι και το μάρκετινγκ που έχω σπουδάσει, αλλά ακόμα πιο σίγουρα το ότι κάνω μεγάλες επιδόσεις».

Ο κόσμος έχει καταλάβει τον αυθορμητισμό μου στα social media

Ποιο είναι αυτό το στοιχείο από τα social media που εσένα σου αρέσει περισσότερο; Δηλαδή είναι το γεγονός ότι μπορείς να συνομιλείς με τον κόσμο ή το ότι μπορείς να έχει πλέον μία επίδραση στους άλλους;

«Εγώ αυτό που κοιτάω να βγάλω στα social media είναι είναι ο εαυτός μου, η καθημερινότητα μου. Να δείξω τη ζωή μου, να δείξω ας πούμε μια μέρα που μπορεί να πάω με τους φίλους μου, να πάω να παίξω γκολφ ή μετά από έναν αγώνα να δείξω τι κάνουμε, ας πούμε, με τους με τους συναθλητές μου. Σίγουρα στέλνω τα θετικά μου μηνύματα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα, να στέλνω όση περισσότερη θετική ενέργεια μπορώ. Αλλά ο κόσμος πέρα από τα άλματα και πέρα από τις μεγάλες επιδόσεις και τους μεγάλους αγώνες, αναζητάει κι αυτό το behind the scenes. Θέλει να ξέρει, ας πούμε, τι κάνει ο Manolo πριν τους αγώνες, μετά τους αγώνες ή μια μέρα που είναι χαλαρός ή μετά από μια αποτυχία. Προσπαθώ να το απλοποιήσω και να κάνω όσο πιο εύκολο γίνεται στον κόσμο να δει τη δική μου πραγματικότητα. Στο τέλος της ημέρας είμαι απλά ο εαυτός μου. Δεν βγάζω ας πούμε το κινητό και, λέω αχ, πρέπει να πάω να ανεβάσω κάτι τώρα. Μου βγαίνει πολύ αυθόρμητα, οπότε πιστεύω και ο κόσμος να έχει καταλάβει τον αυθορμητισμό μου στα social media και για αυτό να έχω ένα τόσο θετικό πρόσημο από όλους».

H μάχη των «αταίριαστων» κολλητών για το Νο1

Πάμε στο Μίλτο Τεντόγλου. Ήσασταν και συγκάτοικοι στο Παρίσι. Αν θυμάμαι καλά ήσασταν σε ένα. Είχατε κοινό καθιστικό και με την Κατερίνα Στεφανίδη. Οπότε ήταν λίγο η πτέρυγα των Ολυμπιονικών από εκεί, όπως αποδείχτηκε…

«Εγώ ήμουν αουτσάιντερ τότε, μέχρι που πήρα το μετάλλιο (γέλια)».

Πώς είναι η σχέση με τον Τεντόγλου; Πώς είναι να προπονείστε μαζί; Παλιότερα έκανες προπόνηση στον Άγιο Κοσμά, οπότε όταν πήγες στο ΟΑΚΑ νομίζω ότι βελτιώθηκες μέσα από αυτή τη συνύπαρξη.

«Σίγουρα ναι. Κατ’ αρχήν με τον Μίλτο είμαστε κάθε μέρα μαζί, κάνουμε προπόνηση μαζί από το πρωί μέχρι το βράδυ όποτε είμαι κι εγώ στην Ελλάδα. Βλέπω τον Μίλτο περισσότερο από ό,τι βλέπω την οικογένειά μου και ο Μίλτος το ίδιο. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Είμαστε πάρα πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες, αλλά έχουμε βοηθήσει ο ένας τον άλλον. Κάνουμε και πολλή πλάκα όταν κάνουμε προπόνηση. Είναι τρομερός αθλητής, είναι ένας πολύ καλός μου φίλος και πιστεύω ότι στον κλειστό δεν του βγήκε τόσο καλά η σεζόν λόγω πολλών άλλων πραγμάτων που δεν είπε καν ο άνθρωπος, αλλά τα ξέρω επειδή τον ζω. Πιστεύω ότι στον ανοιχτό στίβο που θα έχει ξεμπερδέψει όλα τα θέματά του, θα πηδήξει πάρα πολύ μακριά».

Είναι κίνητρο για μένα και τον Τεντόγλου το ποιος θα το κάνει πρώτος την κορυφαία ελληνική επίδοση. Game on!

Πάμε λίγο να μιλήσουμε για επιδόσεις. Πέρυσι στη Ρώμη ο Τεντόγλου έφτασε δύο φορές στο 8.65μ και του ξέφυγε το πανελλήνιο ρεκόρ του 8.66μ του Λούη Τσάτουμα για ένα εκατοστό. Αυτή παραμένει η κορυφαία επίδοση όλων των εποχών που έχει κάνει Έλληνας βάσει των πινάκων αξιολόγησης επιδόσεων της World Athletics με 1282β. Αλλά τώρα πέρα από τον Τεντόγλου που θέλει το 8.67μ, είσαι κι εσύ που έκανες 6.05μ, ισοφάρισες τους 1281 βαθμούς του, και θες το 6.06μ για να του πάρεις πρώτος τον τίτλο του κορυφαίου. Ποιος θα το κάνει πρώτος φέτος πιστεύεις;

«Εγώ σίγουρα.100% θα το κάνω εγώ και το ξέρει κι ο Μίλτος».

Το ξέρει όντως;

«Όχι, αλλά θα δει αυτή την συνέντευξη και θα σκάσει (γέλια). Αλλά ναι, είναι ένα κίνητρο και για τους δυο μας και θα δούμε ποιος θα το κάνει. Game on».

Πες μας λίγο και πού θα ξεκινήσεις τους αγώνες σου φέτος.

«Ξεκινάω στην Κίνα. Ξεκινάμε πάρα πολύ νωρίς στη σεζόν με δύο αγώνες Diamond League εκεί. Έχουμε μείνει λίγες μόνο μέρες».

Manolo σε ευχαριστούμε πάρα πολύ εδώ στο Athletiko. Ευχόμαστε να πάει καλά η προετοιμασία και να σε δούμε να πετάς ξανά στον ανοιχτό στίβο πολύ σύντομα.

«Ευχαριστώ πολύ! Να έχετε καλή αρχή κι εσείς, καλή συνέχεια».