Ο Παναθηναϊκός, όντως, αδίκησε αφόρητα τον εαυτό του και το ρόστερ του φέτος

Τη βραδιά που ο Ολυμπιακός εξασφάλισε και μαθηματικά τον εφετινό τίτλο με το 1-0 κόντρα στην ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός φρόντισε να κάνει λίγο καλύτερη την... επόμενη μέρα του και χρονιά του, με μία πειστική κι «αντρική» νίκη απέναντι στον ΠΑΟΚ (3-1), που στην οικονομία των playoffs, μπορεί να του δώσει το «εισιτήριο» για τα προκριματικά του Champions League.

Σε μία αποτυχημένη σεζόν, όπως είναι η εφετινή για τους «πράσινους», είναι πάντα σημαντικές οι τελευταίες εικόνες. Και είναι αλήθεια πως σ’ αυτό το ματς με τον ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός έδωσε στον κόσμο του την εικόνα που επιθυμούσε να δει με πολύ μεγαλύτερη συνέπεια και σταθερότητα σ’ όλη αυτή την εφετινή διαδρομή. Κι εδώ βεβαίως, έρχεται να «κουμπώσει» στην όλη κουβέντα και η ωμή αλήθεια που έβγαλαν τα λόγια του Γιώργου Βαγιαννίδη μετά τον αγώνα, όπου στάθηκε στο πόσο αφόρητα έχει αδικήσει ο Παναθηναϊκός τον εαυτό του στην εφετινή σεζόν.

Τον εαυτό του, αλλά και το ρόστερ του, το οποίο σε πολύ λίγα (και πολύ μικρά) κομμάτια της χρονιάς κατέθεσε στο χορτάρι αυτά που μπορούσε κι έπρεπε να (έχει) βγάλει. Κι αυτή είναι ίσως και η μεγαλύτερη «αμαρτία» και το «γαμώτο» που αφήνει ως εντύπωση αυτή η χρονιά για το «τριφύλλι», ακόμη κι αν συνεχίσει στο δρόμο που μπήκε στο τελευταίο δεκαήμερο και καταφέρει εντέλει να πάρει τη 2η θέση.

Είναι πολύ πιο «λίγο» αυτό που έχει δώσει συνολικά ο εφετινός Παναθηναϊκός στο γήπεδο σε σχέση μ’ αυτό που είναι σε θέση να βγάλει.

-Ναι, υπήρξαν κακοτεχνίες κι ανορθογραφίες στον σχεδιασμό του δυναμικού του και τρανταχτά κενά.

-Ναι, υπάρχει πάντα η δικαιολογία που «βαραίνει» εδώ και καιρό το «Γ. Καλαφάτης» με τέσσερις αλλαγές προπονητών μέσα σε 16 μήνες και μεγάλες αλλαγές που έσβησαν ή τέλος πάντων «βραχυκύκλωσαν» κάθε σταθερά που θα μπορούσε να αναζητήσει η ομάδα.

-Ναι, έφαγε και... πιστολιές από διαιτητές σε παιχνίδια πολύ κομβικά (όπως το «καταραμένο» ματς στις Σέρρες) που «έσπασαν» ακόμη περισσότερο την εύθραυστη ψυχολογία όλης της ομάδας.

Πάνω απ’ όλα όμως ο Παναθηναϊκός πρέπει να δει τη δική του μεγάλη εικόνα και να μην κρύψει (ενόψει καλοκαιριού) τίποτα πίσω απ’ το... δάχτυλό του.

Ο Ουναΐ, ο Σιώπης, αλλά κι ο... Μεϊτέ

Βλέπεις τον Αζεντίν Ουναΐ να «οργιάζει» απέναντι στον ΠΑΟΚ και να μην κόβεται με τίποτα λιγότερο από... φάουλ -και μάλιστα «δρεπανάτα» φάουλ, με τον Τσβάιερ να κάνει... κουρελόχαρτο τον πειθαρχικό έλεγχο του αγώνα με βάση το «ξύλο» που έπεσε- κι αναρωτιέσαι αν είναι ο ίδιος παίκτης που έπαιξε μια εβδομάδα πριν απέναντι στην ΑΕΚ κι έγινε αλλαγή στο 65’, διότι έμοιαζε «εξαφανισμένος».

Βλέπεις την εικόνα του Σιώπη απ’ το πρώτο μέχρι το 89ο λεπτό που αντικαταστάθηκε αφού είχε «φάει» πρώτα όλο το γήπεδο και σκέφτεσαι πως είναι δυνατόν να μην είχε επενδύσει ο Παναθηναϊκός πολύ νωρίτερα σε παίκτες αντίστοιχης αθλητικότητας και της έντασης που επιτάσσει πλέον το ποδόσφαιρο, ακόμη και στα μέρη μας;

Κι εδώ που τα λέμε, μάλλον θα πρέπει να κάνουν το... σταυρό τους οι «πράσινοι» που ο Μεϊτέ τον περασμένο Γενάρη επέλεξε να «πουλήσει» τη συμφωνία με τον Παναθηναϊκό για να ξανασμίξει με τον Λουτσέσκου κι ο Παναθηναϊκός έστω και την ύστατη ώρα πήγε κι έκλεισε τον Σιώπη.

Μεγάλο «μάθημα» για όλους αυτή η ιστορία με τον Μεϊτέ. Και για εμάς τους δημοσιογράφους και τις κρίσεις μας, αλλά και για τον κόσμο που αναθεμάτιζε εκείνες τις στιγμές. Περισσότερο ίσως για το επικοινωνιακό «φιάσκο» των τότε χειρισμών του κλαμπ και του Παπαδημητρίου και λιγότερο για το «...τι παίκτη χάσαμε». Δεν χάθηκε δα κι ο Μπουσκέτς...

Ο κόσμος, ωστόσο, επειδή τις περισσότερες φορές έχει την ευθυκρισία να αναγνωρίζει το σωστό και το δίκαιο, εκτιμάει εκείνον που δίνει και την ψυχή του μέσα στο γήπεδο και στην αποστολή που αναλάβει, προσέφερε με απόλυτη ειλικρίνεια την πιο ζεστή υποστήριξή του στον Σιώπη μετά το (μεγάλο) λάθος που έκανε στη φάση απ’ όπου προήλθε το γκολ του ΠΑΟΚ και μείωσε στο τελικό 3-1. Κι αυτό είναι πολυτιμότερο, ίσως ακόμη κι απ’ την ίδια τη νίκη σ’ αυτό το ματς, για να μπορέσουν να έρθουν ξανά πολύ πιο κοντά και να γίνουν πάλι «ένα» την επόμενη σεζόν η ομάδα κι ο κόσμος της...

Εικόνα απ’ τα προσεχώς που οραματίζεται

Αν κάτι μένει ακόμη πιο έντονα απ’ αυτή την πολύ σημαντική -και καθοριστική για όλη τη σειρά των playoffs- νίκη του Παναθηναϊκού επί του ΠΑΟΚ που τον έφερε στο +4 απ’ τον δικέφαλο του Βορρά (ή +5 αν συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι υπερισχύει πλέον σε πιθανή ισοβαθμία), είναι η πολύ πειστική εικόνα των «πράσινων» στα πρώτα 60-65 λεπτά.

-Με το στοχευμένο pressing και την πολύ πιο aggressive συμπεριφορά ακριβώς πάνω στο όριο του επιθετικού τρίτου και στις δύο γραμμές του αντιπάλου.

-Με το συνδυαστικό παιχνίδι και τις υπεραριθμίες σε όποιο σημείο του γηπέδου ήταν η μπάλα.

-Με τις σωστές αποστάσεις και τις αλληλοκαλύψεις για να υπάρχει ισορροπία στο αμυντικό transition (εκεί όπου ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου πάντα «πλήγωνε» τον Παναθηναϊκό)

-Με τις «ζωγραφικές πινελιές» του Αζεντίν Ουναΐ (το τακουνάκι στον Βαγιαννίδη στη φάση του 3-0, όταν το βλέπουμε στη LaLiga, γκρεμίζουμε τον καναπέ μας)και με ένα στυλ παιχνιδιού με ξεκάθαρες αρχές.

Όλα τα παραπάνω είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό που έχει στο μυαλό του ο Ρουί Βιτόρια για τη «version» του «δικού του» Παναθηναϊκού της επόμενης σεζόν. Σαν μια εικόνα απ’ τα... προσεχώς. Πολύ ελπιδοφόρο και μία καλή αρχή, εάν μπορέσει βεβαιως να το μετατρέψει σε «κανόνα» κι όχι σε «εξαίρεση».

Μέχρι τότε όμως το «τριφύλλι» πρέπει να «τελειώσει» σωστά τη... δουλειά στα ματς που απομένουν, να βρει τα «εργαλεία» που χρειάζεται μέσα απ’ την καλοκαιρινή αγορά και να σταματήσει να αδικεί τον εαυτό του και το δυναμικό του.

Για να μπορέσει να βρει κάποια στιγμή την σταθερότητα που απαιτείται σ’ αυτό το επίπεδο για να γίνεις πρωταθλητής. Αυτό δηλαδή που του έλειψε (και) φέτος και το είχε ο «αιώνιος» αντίπαλός του...