Γιατί δεν έχουν τατουάζ και γένια; Όσα δεν ξέρετε για τους άγραφους «νόμους» των διαιτητών

Σε ένα ποδόσφαιρο όλο και πιο σύγχρονο, όπου οι παίκτες εκφράζουν την ταυτότητά τους με εντυπωσιακά κουρέματα, τατουάζ και γένια, υπάρχει μια φιγούρα που παραμένει, σχεδόν κατά κανόνα, λευκός καμβάς.

Ο λόγος για τους διαιτητές οι οποίοι σπάνια, έως και καθόλου φέρουν ορατά τατουάζ ή γένια. Δεν πρόκειται για κάποιον επίσημο κανόνα που έχει επιβληθεί από τη FIFA ή την UEFA, αλλά για έναν από εκείνους τους άγραφους νόμους που καθορίζουν τη διαφορά στο κορυφαίο επίπεδο της διαιτησίας.

«Ο διαιτητής δεν πρέπει μόνο να είναι αμερόληπτος, αλλά και να φαίνεται έτσι». Αυτή η αρχή, που επαναλαμβάνεται στις σχολές διαιτησίας σε όλο τον κόσμο, αποτυπώνει με ακρίβεια τη φιλοσοφία που διέπει την εικόνα των επαγγελματιών διαιτητών. Σε αντίθεση με τους ποδοσφαιριστές, των οποίων το χάρισμα και το στυλ συχνά μετατρέπονται σε προσωπική ταυτότητα και brand, οι διαιτητές στοχεύουν στο ακριβώς αντίθετο: Να περνάνε αόρατοι. Να περνούν απαρατήρητοι. Να μην επηρεάζει η παρουσία τους τη ροή του αγώνα – ούτε καν οπτικά.

Οσον αφορά τα γένια και τα τατουάζ, αν και δεν υπάρχει επίσημος γραπτός κανόνας που να τα απαγορεύει, η σιωπηρή σύσταση στα περιβάλλοντα διαιτησίας υψηλότερου επιπέδου είναι ξεκάθαρη, καθώς θέλουν να διατηρήσουν μια ουδέτερη εικόνα, χωρίς στοιχεία που θα μπορούσαν να θεωρηθούν προκλητικά, εντυπωσιακά ή ανοιχτά σε ερμηνείες.

Αν και ορισμένοι διαιτητές έχουν τατουάζ, σπάνια τα βλέπουμε. Μάλιστα, όσοι τα φορούν στα χέρια ή στα πόδια τους συχνά τα καλύπτουν με επιδέσμους ή μακρυμάνικα ρούχα, ακόμη και σε ακραίες καιρικές συνθήκες. Ο λόγος; Είναι κατανοητό ότι τα τατουάζ, που για πολλούς είναι μια μορφή προσωπικής ή πολιτισμικής έκφρασης, μπορούν να δημιουργήσουν περιττές ερμηνείες ή κρίσεις.

Τα γένια από την άλλη, αποτελούν θέμα ασφάλειας. Οι περισσότεροι διαιτητές ξυρίζονται για να αποφύγουν τραυματισμούς στο πρόσωπο ή τραυματισμούς από το σφύριγμα. Υπάρχουν και αυτοί που το πάνε ακόμα και στο ψυχολογικό επίπεδο. Ένα καθαρό ξυρισμένο πρόσωπο μεταφέρει περισσότερη εξουσία, περισσότερη οπτική διαύγεια και λιγότερη απόσπαση της προσοχής. Με λίγα λόγια, περισσότερη σοβαρότητα. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι σε πολλές ευρωπαϊκές ακαδημίες διαιτησίας, οι νέοι διαιτητές διδάσκονται να προσέχουν κάθε λεπτομέρεια της φυσικής τους εμφάνισης, συμπεριλαμβανομένων των νυχιών, των μαλλιών και φυσικά του ξυρίσματος.

Οσον αφορά την UEFA, έχει ξεκαθαρίσει από την πλευρά της ότι δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος κανόνα που να απαγορεύει τα τατουάζ ή τα γένια στους κανονισμούς της διαιτησίας. Παρ' όλα αυτά είναι στη διακριτική ευχέρεια των εθνικών επιτροπών και, εν τέλει, στην κρίση του κάθε διαιτητή, που επιθυμεί ή τολμά να προβάλει τη δική του εικόνα.