Το «σπάσιμο» του highpress κι ο Ιωαννίδης, «κλειδιά» για τον Παναθηναϊκό στο Φάληρο

Δεν είναι και το πιο «εύκολο» πράγμα του κόσμου, για οποιονδήποτε προπονητή, η «επαναφορά» της ομάδας του μετά από διακοπή για «παράθυρο» εθνικών ομάδων. Πόσω μάλλον δε, όταν αυτή ήταν μεγαλύτερη απ’ όλες τις προηγούμενες (πάνω από δύο εβδομάδες) κι ακόμη περισσότερο όταν η... επανεκκίνηση περιλαμβάνει ένα σούπερ ντέρμπι, σαν αυτό που έχει μπροστά του ο Παναθηναϊκός το βράδυ της Κυριακής (30/3, 21:00) με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, στην 1η αγωνιστική των playoffs της Super League.

Το διάλειμμα σαφώς και βοήθησε ειδικά τους παίκτες του Παναθηναϊκού -που βίωσαν (μέσα σ’ όλα) και την ψυχρολουσία του αποκλεισμού απ’ τη Φιορεντίνα στους «16» του Conference League- για να καθαρίσουν το μυαλό τους και να «σβήσουν» όσο γίνεται την απογοήτευση για τους τρεις χαμένους στόχους μέσα σε διάστημα 5 εβδομάδων.

Απ’ την άλλη όμως, ο περιορισμένος χρόνος συνύπαρξης όλου του γκρουπ μαζί, δυσκολεύει το σχεδιασμό του πλάνου απ’ την πλευρά του Ρουί Βιτόρια, κυρίως σε ότι αφορά τον χρονικό ορίζοντα των δοκιμών και της εφαρμογής αυτών που έχει στο μυαλό του μέσα απ’ τη δουλειά στο «Γ. Καλαφάτης».

Οι τρεις τελευταίες προπονήσεις στο Κορωπί πριν απ’ το clasico (από την Πέμπτη έως και το Σάββατο) θα αποτελέσουν ουσιαστικά το... test drive του αγωνιστικού σχεδίου του Πορτογάλου τεχνικού, ο οποίος έχει επικεντρωθεί εδώ και μέρες μαζί με τους συνεργάτες του πάνω στα σημεία που πρέπει να αλλάξει και να βελτιώσει ο Παναθηναϊκός, σε σχέση με τις δύο προηγούμενες εφετινές επισκέψεις του στο «Γ. Καραϊσκάκης» σε πρωτάθλημα και Κύπελλο.

Ναι, ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που έχει δυσκολέψει περισσότερο από κάθε άλλον φέτος τον Ολυμπιακό στην έδρα του. Ναι και τα δύο προηγούμενα, εφετινά ντέρμπι «αιωνίων» στο Φάληρο ήταν απολύτως οριακά και πήγαν στις «λεπτομέρειες», όμως οι «πράσινοι» καλούνται να διορθώσουν αρκετά θέματα, για να μπορέσουν να ξεκινήσουν με το... δεξί στα playoffs και να αλλάξουν λίγο την όλη κουβέντα για το πως μπορεί να «κλείσει» η εφετινή σεζόν.

Οι βασικές, αγωνιστικές σκέψεις του Ρουί Βιτόρια για το clasico έχουν επικεντρωθεί λοιπόν σε δύο ζητήματα:

Το σπάσιμο του highpress του Ολυμπιακού

Στα δύο προηγούμενα παιχνίδια στο «Γ. Καραϊσκάκης» ο Ολυμπιακός έκανε «δυνατές» εκκινήσεις, μπαίνοντας εξαρχής στους αγώνες με διάθεση να πιέσει μέχρι... πνιγμού τον Παναθηναϊκό και την κυκλοφορία του.

Εφαρμόζοντας εξαιρετικά το εφετινό «σήμα-κατατεθέν» του με το συντεταγμένο και στοχευμένο highpress, πίεζε από το 1/3 την άμυνα του Παναθηναϊκού, σχεδόν απαγόρευε το «χτίσιμο» των «πράσινων» επιθέσεων από χαμηλά κι επέβαλλε ένα τέμπο πολύ υψηλής έντασης στη μεσαία γραμμή, πάνω στους χαφ του «τριφυλλιού», με στόχο να πηγαίνει σε άμεσες ανακτήσεις της μπάλας στο όριο των 10-15 μέτρων απ’ τη μεγάλη περιοχή και να «χτυπάει» με άμεσες επιθέσεις.

Ειδικά στο πρώτο παιχνίδι (1-1), αυτό της κανονικής περιόδου στο Φάληρο, υπήρξε ένα πρώτο 25λεπτο, όπου ο Παναθηναϊκός «υπέφερε» και δεν μπορούσε να κρατήσει καθόλου την μπάλα. Κι αυτό άλλαξε (μόνο) με την εσωτερική μετακίνηση των εξτρέμ (Τζούριτσιτς κυρίως και Τετέ) και το «χαμήλωμά» τους μέσα στο γήπεδο, προκειμένου να υπάρχει έξτρα «σκαλοπάτι» στην ανάπτυξη.

Έτσι κατάφερε να ισορροπήσει κάπως την κατάσταση ο Παναθηναϊκός μετά το 1-0, ενώ μετά την αποβολή του Κοστίνια στο φινάλε του ημιχρόνου, άλλαξε εντελώς η ροή και η τακτική προσέγγιση από πλευράς Ολυμπιακού.

Προσαρμόστηκε καλύτερα στο Κύπελλο

Στη ρεβάνς του Κυπέλλου, οι «πράσινοι» έδειξαν ένα «κλικ» καλύτερα προσαρμοσμένοι στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Η παρουσία του Πάλμερ-Μπράουν και η σιγουριά της πρώτης πάσας του Αμερικανού (έστω κι αν περνούσαν σε αρκετές περιπτώσεις οριακά), το «χαμήλωμα» εξαρχής των εξτρέμ και η δημιουργία τριγώνου με τον έναν απ’ τους δύο κεντρικούς χαφ που πήγαινε πιο κοντά στην πλευρά που παιζόταν η μπάλα για να προσφέρει μία έξτρα επιλογή πάσας, αποφόρτισαν κάπως την κατάσταση.

Και μετά το πρώτο δεκάλεπτο πίεσης του Ολυμπιακού, φαινόταν στο γήπεδο πως ο Παναθηναϊκός προσαρμόστηκε καλύτερα στο σχέδιο του αντιπάλου του και δεν δεχόταν την πίεση που ένιωθε στον πρώτο αγώνα.

Που υστερούσε όλο αυτό; Στη δημιουργία. Διότι υπήρχαν πια περισσότεροι παίκτες πίσω απ’ την μπάλα κι όποτε ο Παναθηναϊκός ανακτούσε την κατοχή, αφενός δεν μπορούσε να βρει διόδους απ’ τον άξονα όπου υπήρχαν πολλά «κορμιά» αντιπάλων κι αφετέρου πήγαινε αποκλειστικά σε επιθέσεις από τα άκρα, με τους Βαγιαννίδη-Τετέ (κυρίως) και Μλαντένοβιτς-Τζούριτσιτς, τις οποίες περιόρισε από ένα σημείο και μετά ο Μεντιλίμπαρ, ρίχνοντας έναν έξτρα χαφ στις καλύψεις, ανάλογα με το που παιζόταν η μπάλα.

Εδώ και μέρες μεγάλο μέρος της προπόνησης στο Κορωπί αφιερώνεται στην κυκλοφορία της μπάλας, με τον Βιτόρια να δουλεύει πάνω σε νέα μοτίβα ανάπτυξης, αναζητώντας καλύτερη ισορροπία: Μεγαλύτερη διάρκεια και σωστές ιδέες στο «σπάσιμο» του highpress του Ολυμπιακού (κάτι που ο Παναθηναϊκός είχε αρχίσει να το κάνει στο ματς του Κυπέλλου), αλλά και καλύτερη προσέγγιση στο κομμάτι της ανάπτυξης και της δημιουργίας, στις φάσεις που οι «πράσινοι» θα ανακτούν την κατοχή.

Η «απελευθέρωση» του Ιωαννίδη

Στα 4 εφετινά ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ο Φώτης Ιωαννίδης ήταν βασικός. Στον α γύρο τραυματίστηκε (θλάση) κι έγινε αλλαγή στο 44’, στα επόμενα δύο έβγαλε όλο το 90λεπτο και στη ρεβάνς του Κυπέλλου έγινε αλλαγή στο 74’.

Κοινή συνισταμένη όλων των αγώνων, με εξαίρεση το τελευταίο 20λεπτο στο ματς πρωταθλήματος του Φαλήρου; Το γεγονός πως ο διεθνής επιθετικός κι αρχηγός του Παναθηναϊκού «υπέφερε» αγωνιστικά απ’ τον τρόπο με τον οποίο τον αντιμετώπισε η άμυνα του Ολυμπιακού.

Ο Μεντιλίμπαρ προσάρμοσε πολύ το ανασταλτικό παιχνίδι της ομάδας του πάνω στον Ιωαννίδη και -εκτός όλων των άλλων- προσπάθησε να τον ανακόψει απ’ την «επαφή» του και το συνδυαστικό παιχνίδι με τους χαφ του Παναθηναϊκού.

Επιπλέον, ο τρόπος με τον οποίο προσέγγισε ο Παναθηναϊκός τον αγώνα του πρωταθλήματος στο Φάληρο κι ως έναν βαθμό τη ρεβάνς του Κυπέλλου, δηλαδή με «μεγάλες» μπάλες προς την πλάτη της άμυνας του Ολυμπιακού, δεν «βοηθούσε» τον 25χρονο φορ, διότι οι στόπερ των «ερυθρόλευκων» (Πιρόλα ή Κάρμο) ήταν απόλυτα «διαβασμένοι» κι ένα... βήμα πιο μπροστά κάθε φορά.

Τη μοναδική φορά που ο Ιωαννίδης κατάφερε να γίνει πολύ πιο επιδραστικός, ήταν στο τελευταίο 20λεπτο του αγώνα του πρωταθλήματος στο Φάληρο. Ο Ολυμπιακός (με παίκτη λιγότερο) άφησε περισσότερο τη μπάλα στον Παναθηναϊκό, όμως οι «πράσινοι» έγιναν ένα «κλικ» πιο επιθετικοί και δημιουργικοί, όταν ο Ιωαννίδης τραβήχτηκε λίγο πιο μακριά απ’ την περιοχή κι άρχισε να ψάχνει τις συνεργασίες σε χαμηλά μέτρα με τον Ουναΐ και τους εξτρέμ (Πελίστρι-Τετέ).

Έτσι κέρδισε το πέναλτι που οδήγησε στην ισοφάριση του Παναθηναϊκού στο 74’ κι έτσι είχε άλλη μία τελική προς το φινάλε του ματς, ενώ νωρίτερα η δράση του ήταν πολύ περιορισμένη.

Κι αυτός σίγουρα είναι ένας «οδηγός» αξιοποίησης του πιο σημαντικού επιθετικού «όπλου» του «τριφυλλιού» στο ντέρμπι της προσεχούς Κυριακής (30/3, 21:00).