Dragan’s Den

Στην (βαθιά) αρχαία αγγλική γλώσσα, η λέξη Den μεταφράζεται ως ¨πωλητής άγριου ζώου”. Στην μοντέρνα έκδοση της, η ίδια λέξη αναφέρεται στη φωλιά άγριων ζώων. Μέχρι που έγινε το δεύτερο συνθετικό του δημοφιλούς προγράμματος, όπου επιχειρηματίες ή εφευρέτες αποζητούν την οικονομική ενίσχυση των επενδυτών που πρωταγνωιστούν σε αυτό,

Στην ιστορία του μπάσκετ θα χρειαστεί ένα γενναίο μακροβούτι στις γραφές για να διαπιστωθεί μία παρόμοια σχέση όπως αυτή του Ντράγκαν Σάκοτα και της ΑΕΚ. Λέγεται συχνά ότι η διαδρομή της ζωής καθορίζεται από τον καλό και τον κακό συγχρονισμό. Το timing! Είναι πολύ δύσκολο να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που μία ομάδα είχε τόσο μεγάλη ανάγκη έναν προπονητή, κι ένας προπονητής να έχει τόσο μεγάλη ανάγκη μία ομάδα. Ταυτόχρονα! Την ίδια στιγμή. Και να είναι αμφότεροι διαθέσιμοι. Για διαφορετικούς λόγους. Και έναν κοινό! Την ανάγκη της απόλαυσης! Της απελευθέρωσης, aka τη επιτυχίας.

Σε αυτό το πρόγραμμα, που εσχάτως προσελκύει ολοένα και μεγαλύτερο κοινό, η ΑΕΚ του Μάκη Αγγελόπουλου και ο Ντράγκαν Σάκοτα, μοιράζονται τους ρόλους. Ό,τι κι αν μπορεί να σημαίνει Dragon, ή Den, και οι δύο πλευρές το αποδέχτηκαν εξ αρχής. Και συμφώνησαν σε αυτό. Αφού πρώτα το ένιωσαν.

Η ΑΕΚ του Μάκη Αγγελόπουλου μετά το τέλος της περσινής σεζόν, κουβαλούσε στην αγορά ένα … θηρίο, προσκαλώντας κάθε επίδοξο προπονητικό ηγέτη, σε μία φωλιά της άγριας μπασκετικής φύσης. Θεμελιωμένη σε πανίσχυρες διαχρονικές αξίες, ή σε ρομαντικούς ορσματισμούς, η άποψη του Αγγελόπουλου για την ΑΕΚ δεν ξεθώριασε ποτέ από συμβιβασμούς. Με ή χωρίς Βan, με ή χωρίς οικονομικές δυσχέρειες ο Αγγελόπουλος ουδέποτε αποδέχτηκε την παρουσία της Ένωσης σαν μία κομπάρσα σε περιοδεύον μπουλούκι.

Μετά το 2018 όμως, και την κατάκτηση του ΒCL, ο Ντράγκαν Σάκοτα παραμέρισε βλέποντας έναν αναπαυτικό θρόνο διακοσμημένο με κιτρονόμαυρες δάφνες να τον προσκαλεί με πειθώ. Τα χρόνια που ακολούιθησαν ήταν πιο δύσκολα. Και πιο δύσκολα… Η ΑΕΚ δεν ήταν πια πρωταγωνίστρια. Και ο Σάλε, μετά από μία μικρή ανάσα αγρανάπαυσης, επέστρεψε στους πάγκους, όπως ο συνταξιούχος ηθοποιός εκεί όπου ανήκει, εκεί που αναπνέει και ζει: στο σανίδι. Όχι στην ΑΕΚ όμως!

H εικόνα του κατάμεστου ΟΑΚΑ που τύφλωνε από τη λάμψη του τροπαίου του BCL, σιγά σιγά ξεθώριαζε… Στο ξεκίνημα κάθε σεζόν, τα όνειρα ευδαιμονούσαν, για να σβήσουν μερικούς μήνες αργότερα. Και η εικόνα ξεθώριαζε από Ban, τιμωρίες, αστοχίες πάση φύσεως. Όπως και τα όνειρα. Ο Μάκης όμως, είχε ως οδηγό την πίστη του στη μεγαλοσύνη της ιστορίας της ΑΕΚ, έστω κι αν υπήρχαν στιγμές που την ένιωθαν μόνο ο ίδιος, οι συνεργάτες του και οι λιγοστοί που συνέχισαν να επισκέπτονται το κλειστό των Άνω Λιοσίων στις δύσκολες ημέρες. Όταν οι …ακόμα πιο λιγοστοί τους το επέτρεπαν και ο ανοησίες τους δεν οδηγούσαν σε ντροπιαστικά λουκέτα.

Κάτως έτσι, η ΑΕΚ μετατράπηκε σε ένα άγριο θηρίο, μία ομάδα με τρανό παρελθόν, αλλά άκαρπο παρόν με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.

Προπονητές ήρθαν κι έφυγαν, BAN άναψαν κι έσβησαν, λάθη έγιναν. Σωστές αποφάσεις ελήφθησαν. Το αποτέλεσμα όμως, δεν ήταν το επιθυμητό.

Την ίδια στιγμή, ο Σάλε, μετατρεπόταν σε διασώστη ομάδων που είχαν ανάγκη τη σοφία του. Έλαμψε στην Ισπανία δίνοντας φιλί ζωής στην, ετοιμοθάνατη κι ευρισκόμενη σε κώμα όταν κατέφτασε, Σαραγόσα. Στη Ρετζιάνα αντιμετωπίζεται ως θρύλος για το έπος της παραμονής τη σεζόν 22-23, στην Μπρίντιζι δεν τα κατάφερε.

Και κάπου εκεί οι ανάγκες διασταυρώθηκαν. Στα 72 χρόνια του, ο Σάλε δε φοβήθηκε να μπει στη φωλιά του δράκου, και ο Αγγελόπουλος, ήταν και dragon και den. Ο Σάλε στάθηκε μπροστά του μεταφέροντας τις ιδέες του, αναζητώντας ένα περιβάλλον για να παίξει το τελευταίο καλό χέρι της καριέρας του. Όχι σε μία ομάδα που παλεύει να σωθεί, αλλά σε ένα κλαμπ που φιλοδοξεί να ανθίσει.

Από την πλευρά του ο Αγγελόπουλος είχε ανάγκη τον έναν, στον οποίο, μετά από πολύ δύσκολες χρονιές, θα εμπιστευόταν όχι τα χρήματα, αλλά τα όνειρα του.

Ο Σάκοτα γνωρίζει καλά αυτή τη φωλιά. Το έχει ξανακάνει. Και το 2002 και το 2018. Μαντέψτε! Το ματαξανακάνει! Σε ηλικία 72 ετών πια, καθότι η αξία δεν γερνά. Και μόνο αυτός μπορούσε! Η ΑΕΚ είχε ανάγκη τον Σάκοτα και ο Σάκοτα την ΑΕΚ. Στην πραγματική ζωή αυτή είναι η συνταγή της ιδανικής σχέσης. Πολύ περισσότερο όταν δυο οντότητες γνωρίζονται τόσο καλά μεταξύ τους. Από την καλή κι από την ανάποδη. Στη φωλιά του δράκου, ο πεινασμένος για ένα θριαμβευτικό αντίο, Σάλε μετέτρεψε την ΑΕΚ (ξανά) σε ένα άγριο (μα ελεγχόμενο) θηρίο. Απομένει μία νίκη ώστε το κλειστό των Λιοσίων να γίνει το επίκεντρο της μπασκετικής Ευρώπης, φιλοξενώντας το Φάιναλ Φορ του BCL. Ο δρόμος είναι μακρύς, η Ναντέρ πολύ επικίνδυνη και απαράμιλλη μαχήτρια, αλλά το πρώτο (μεγάλο) βήμα έγινε.. Απομένει άλλο ένα. Σε δύο ευκαιρίες. Κάτι που πριν από μερικούς μήνες έμοιαζε με ακόμα ένα (απατηλό) όνειρο.