Η χρυσή ευκαιρία του «Σάρας» και η κληρονομιά του Ομπράντοβιτς
Η Φενέρμπαχτσε διανύει ακόμα μία σεζόν στην Euroleague κατά την οποία πρωταγωνιστεί, αφού πλέον έχει εκθρονίσει τον Ολυμπιακό από την πρώτη θέση και προπορεύεται αυτής της μακροχρόνιας και κοπιαστικής κούρσας. Όπως είναι προφανώς γνωστό σε μπασκετικούς και μη, προπονητής της Τουρκικής ομάδας είναι ο Λιθουανός πρώην παίκτης, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.
Ο «Σάρας», αν προτιμάτε, έχει παρελθόν σε μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης καθώς έχει αγωνιστεί με τις φανέλες των Ζάλγκιρις, Μακάμπι Τελ Αβίβ, Παναθηναϊκού και Μπαρτσελόνα. Έχει κατακτήσει το τρόπαιο της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης τέσσερις φορές εκ των οποίων οι τρεις ήταν συνεχόμενες και συνδυάστηκαν με την απόλυτη επιτυχία του triple-crown (2003,2004, 2005). Επίσης, ο Γιασικεβίτσιους έχει στην κατοχή του και ένα… ταπεινό χρυσό μετάλλιο με την «λιέτουβα», το οποίο κέρδισε στο EuroBasket του 2003 στην Σουηδία.
Κλείνοντας αυτή την σύντομη ενημέρωση για τον θρύλο του ευρωπαϊκού μπάσκετ (Euroleague Basketball Legend), να τονίσουμε πως ο νυν προπονητής Γιασικεβίτσιους, έχει βραβευτεί ως μία από τις 50 σημαντικότερες προσωπικότητες των 25 χρόνων ύπαρξης του κορυφαίου μπασκετικού πρωταθλήματος που έχει υπάρξει στην Ευρώπη.
Τεράστιο μέγεθος ως παίκτης, μακρύς όμως ο δρόμος της προπονητικής…
Πάμε παρακάτω, ο «Σάρας» έχει κρεμάσει τα παπούτσια του προ πολλού και πλέον η φυσιογνωμία του συνδυάζεται περισσότερο με κοστούμια και γραβάτες, στην άκρη των πάγκων να δίνει εντολές και να προπονεί.
Ο τεχνικός της Φενέρμπαχτσε είναι γνωστός για την πειθαρχία που του αρέσει να επιβάλει στα σύνολά του και για την μανία του να υπολογίζει το κάθε play με ακρίβεια εκατοστού. Μιλάμε για έναν σπάνιο μπασκετικό νου που δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω και το να τον αγνοήσεις φαντάζει σαν ρίσκο. Ο «Σάρας» απαιτεί σοβαρότητα και ο σαρωτικός ρυθμός είναι κάτι που απεχθάνεται. Το να τον δείτε να κάνει ιδιαίτερα… Γαλλικών στους παίκτες του κατά την διάρκεια των αγώνων είναι σιγουρότερο από το ότι ο ήλιος σήμερα θα ανατείλει.
Ως προπονητής της Ζάγκιρις Κάουνας, την οδήγησε στο F4 του Βελιγραδίου το 2018, έπειτα από μία απίθανη σεζόν που πραγματοποίησε η Λιθουανική ομάδα, έχοντας στην σύνθεσή της ανερχόμενους παίκτες, αλλά και ανερχόμενο βέβαια προπονητή. Στο επίπεδο των «μεγάλων» όμως, η ποιότητα των άπειρων παικτών από το Κάουνας δεν ήταν αρκετή για να τα βάλει με ονόματα που την τότε εποχή σάρωναν και έτσι η πορεία της Ζάλγκιρις τελείωσε άδοξα. Επόμενος σταθμός στην καριέρα του, ήταν αυτό που ονομάζουμε το «μεγάλο βήμα μίας καριέρας» ή η «ευκαιρία μιας ζωής». Όπως θέλετε πείτε το…
«Να είμαστε και λογικοί, μην είμαστε και πλεονέκτες»
Το 2020, δυσάρεστη εποχή για τον αθλητισμό και όλο τον πλανήτη γενικότερα λόγω Covid-19, γίνεται κάτοικος Βαρκελώνης και αναλαμβάνει τα ηνία της… δευτερότριτης για την καρδιά του, Μπαρτσελόνα.
Εκεί, τα πράγματα περιπλέκονται για τον Γιασικεβίτσιους αφού ακούστηκε πολλάκις πως ήταν ανίκανος να διαχειριστεί ρόστερ μεγάλου διαμετρήματος και πως το υψηλό επίπεδο είχε ξεπεράσει την ηγετική του μορφή. Να είμαστε και λογικοί, μην είμαστε και πλεονέκτες, όπως είχε πει και ο μεγάλος Κώστας Χατζηχρήστος. Η αλήθεια είναι πως η πορεία του στην Βαρκελώνη δεν κατάφερε να αποδείξει πως ο τότε «Σάρας» ήταν φτιαγμένος έτσι ώστε να κάνει την διαφορά. Η «Μπάρτσα» επί εποχής του κατέκτησε δύο κύπελλα και δύο πρωταθλήματα Ισπανίας. Θα αναρωτιέστε γιατί μετά από τέσσερις κατακτήσεις σε κάτι παραπάνω από τρία χρόνια οι «Culers» δεν ήταν ευχαριστημένοι μαζί του.
Η Μπαρτσελόνα λοιπόν, όπως και το μεγαλύτερο ποσοστό των ομάδων που διαχειρίζονται ρόστερ όπως εκείνα που είχε στα χέρια του ο Γιασικεβίτσιους, δεν αρκούνται στο… πρωταθληματάκι και το κυπαλλάκι. Θέλουν το άλλο, το μεγάλο. Το βαρύτιμο και απίστευτα δύσκολο στο να το κατακτήσεις τρόπαιο της Euroleague. Εκεί, ήταν που ο Λιθουανός δεν τα κατάφερε τόσο καλά όσο περίμεναν από την διοίκηση και τον κόσμο της ομάδας. Η Μπαρτσελόνα προκρίθηκε σε τρία συναπτά F4 αλλά απέτυχε να το πάει μέχρι το τέλος και τις τρεις φορές. Το 78-66 του Κάουνας από την Ρεάλ Μαδρίτης ήταν η «τελευταία πράξη του δράματος» ουσιαστικά για τον νυν προπονητή της Φενέρμπαχτσε στην Ισπανία, αφού τα περιθώρια υπομονής τελείωσαν και η συνεργασία των δύο πλευρών έληξε.
Θα «πιάσει» ο μαθητής τον δάσκαλο;
Το 2023 ο Σάρας παίρνει στα χέρια του την Φενέρμπαχτσε και υπόσχεται να κάνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προσπάθεια έτσι ώστε να την επαναφέρει στις δόξες του παρελθόντος. Τι σημαίνει σημαντικό και βαρύ παρελθόν για την Φενέρμπαχτσε; Ένα όνομα: Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Αφήνουμε εντελώς εκτός συζήτησης τα όσα έχει πετύχει στον Παναθηναϊκό, ανοίγουμε μία μικρή παρένθεση και κάνουμε άλμα στα επιτεύγματά του με την Τουρκική ομάδα. Ο «Ζοτς» έστειλε την «Φενέρ» σε πέντε (!) συνεχόμενα F4, από την αγωνιστική περίοδο 2014-15 έως και εκείνη του 2018-19. Η ομάδα του μπορεί να κατάφερε να πανηγυρίσει την κούπα μόλις μία φορά (2017), αλλά αν το καλοσκεφτείς, το να οδηγήσεις μία ομάδα που ουσιαστικά ήρθε στο προσκήνιο το 2014, πέντε συνεχόμενες φορές στο ραντεβού των κορυφαίων, είναι εξωπραγματικό.
Κλείνει η παρένθεση, γυρίζουμε στον «Σάρας». Αυτός, είναι σαν να λέμε μαθητής του Ομπράντοβιτς. Ο Σέρβος τον είχε παίκτη στο «τριφύλλι». Μαζί κατέκτησαν πολλά, αγαπήθηκαν, δημιουργήθηκε αλληλοσεβασμός και εκτίμηση.
Επανερχόμαστε στο 2023 όπου ο Γιασικεβίτσιους παραλαμβάνει την Φενέρμπαχτσε σε κακή αγωνιστική και ψυχολογική κατάσταση από έναν επίσης παλιό μαθητή του Ομπράντοβιτς, τον Δημήτρη Ιτούδη. Ο Λιθουανός μετά από ένα κρεσέντο νικών και μία επική πρόκριση στο F4 της Euroleague του 2024, όντας ο «μαέστρος» της πρώτης ομάδας στην ιστορία που σπάει το πλεονέκτημα έδρας σε πέμπτο παιχνίδι σειράς playoff, έρχεται αντιμέτωπος με την πέμπτη αποτυχία του στην ημιτελική φάση της διοργάνωσης.
Με την ανατροπή δεδομένων που πραγματοποίησε η ομάδα και την πορεία της μέχρι την ήττα με 73-57 στον ημιτελικό από τον «άπιαστο» και πρωταθλητή Ευρώπης εκείνης της σεζόν, Παναθηναϊκό, δεν τέθηκε ποτέ θέμα αμφισβήτησης προς το πρόσωπο του Γιασικεβίτσιους.
Θα αδράξει ο «Σάρας» την ευκαιρία;
Βρισκόμαστε και πάλι στο 2025, εδώ που όπως προαναφέρθηκε στην αρχή του μακροσκελούς αυτού κειμένου, η Φενέρμπαχτσε δια χειρός Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ηγείται του μαραθωνίου της Euroleague. Η Τουρκική ομάδα έχει χάσει για όλη τη σεζόν με τραυματισμό το ίσως σημαντικότερο γρανάζι της που ακούει στο όνομα Σκότι Γουίλμπεκιν. Έχασε με μακροχρόνια ταλαιπωρία και το δεύτερο «βιολί» της, τον Ουέιντ Μπάλντουιν. Στον πάγκο όμως είναι εκείνος, επομένως περίπτωση να το βάλουν κάτω δεν υπήρχε. Η «Φενέρ» είναι πρώτη στην κανονική διάρκεια με δύο αγωνιστικές να απομένουν και αν όλα πάνε καλά, θα βρεθεί (και) στο φετινό F4 της διοργάνωσης.
Αυτή η σεζόν, είναι η ευκαιρία του μεγάλου Λιθουανού να εμπνεύσει τον σεβασμό όλης της Ευρώπης και να δείξει επιτέλους πως είναι ικανός να ολοκληρώσει το έργο, τόσο ως παίκτης αλλά κυρίως ως προπονητής. Δε είναι πολλοί στο μπάσκετ που το έχουν κάνει πραγματικότητα. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους μπορεί να έχει ακόμα έναν «Γολγοθά» να ανέβει και πολλά «ψωμιά να φάει» για να γίνει Ομπράντοβιτς, αλλά είναι η ευκαιρία του να ισοφαρίσει τον Σέρβο σε κατακτήσεις αναφορικά με τον Τουρκικό πάγκο, ή γιατί όχι και να τον ξεπεράσει…
Η κληρονομιά του Ομπράντοβιτς στην Φενέρμπαχτσε είναι τεράστια, μιλάμε για τον άνθρωπο που τοποθέτησε την ομάδα στα «μεγάλα σαλόνια» του ευρωπαϊκού μπάσκετ και την έβαλε σε διαδικασία να ονειρεύεται από το πουθενά, από το απόλυτο μηδέν. Ο «Σάρας» έχει την ευκαιρία να συνεχίσει αυτή την κληρονομιά, να δημιουργήσει, να γίνει ο σημαντικότερος αρχιτέκτονας στην ιστορία της ομάδας από την Κωνσταντινούπολη.
Θα τα καταφέρει άραγε όμως...;
